Żywot zwyczajowy

Chciałby być wielki sobie

Człowiek we własnej osobie

Który mówi, że talent ma z nieba

On pisze, ugotuje, pośpiewa!

 

Taki co do wszystkiego jest zdolny

Uczciwy, pracowity, pokorny

Cech złych w duszy żadnych nie nosi

Nie nakrzyczy, spokojnie poprosi

 

Dar dostał od Boga wspaniały

Co mu przyniesie glorie i chwały!

I jak patrzy w ekran telewizora

To w sercu własnym cichutko woła:

 

"Więtszy ja dobry od tego błazna

Też tak bym umiał, ale duma własna

Mi nie pozwala, bo jestem uczciwy

Na żadną sławę ni kasę chciwy!"

 

Tak, tak, człowiecze, jesteś najlepszy

Los okrutny życie ci spieprzył

Nie lenistwo, nie przechwałki wszędzie

To ten zły los ... i tak już będzie

Średnia ocena: 5.0  Głosów: 8

Zaloguj się, aby ocenić

Komentarze (7)

  • Anubis 18.04.2020
    Bardzo prawdziwy wierszyk. No, niestety często tak jest, że to my sami dla siebie jesteśmy prawdziwą przeszkodą, a zamiast nad tym pracować, zrzucamy winę na wszystko wokół. Ach, dobra robota Ravenie ;)
    Piątka ode mnie!! (nie rozumiem tej jedynki, doprawdy)
  • Amica 18.04.2020
    Prawdziwe, ode mnie 5
    Dużo weny, byle nie tej złej :)
  • Johnny2x4 18.04.2020
    No i zacnie :)
  • Simia 18.04.2020
    A no i los. Pan tylko sobie "pomógł".
    Ode mnie pięć.
  • Shogun 18.04.2020
    Sama prawda rzeczona została. Paradoksalnie, ta jego doskonałość powodowała, że był niedoskonały, gdyż nie mógł przez nią nic osiągnąć. Choć tak naprawdę można powiedzieć, że są to myśli wielu współczesnych ludzi, którzy myślą, że są doskonali, lepsi od innych, lepiej by coś zrobili, ale to tylko ułuda i próżne słowa, ponieważ tak naprawdę nic nie mówią.
    Dobry wiersz Ravenie, z przesłaniem.
    Pozdrawiam ;)
  • Kocwiaczek 18.04.2020
    Podoba mi się. Może i taki oczywisty ale mówi o ludzkich slabosciach i pysze. W wielu z nas brak jest pokory i nawet tutaj widać to dosyć często.
  • Izabelina 18.05.2020
    Podoba mi się. Takie prawdziwe

Napisz komentarz

Zaloguj się, aby mieć możliwość komentowania