00:03

Ludzie zawsze woleli żyć w nieświadomości.

Spali spokojnie, bez dźwięku tykającego zegara w pokoju obok, bez płynącego statkiem życia czasu, bez podmuchów wiatru popychającego żagle.

Mimo to, tonęli... i nadal toną.

Stoją po pas w oceanie niewiedzy, szybko parujących chwil i momentów z życia, o których prędko zapomną.

Tylko niektórzy leżą dziś o północy i nie słyszą nic ogłuszeni własnymi myślami, ogłupieni tym, co wiedzą.

Tylko niektórzy w wyobrażeniach spacerują o tej porze boso po lesie, badając drzewa i upewniając się, czy są w stanie oddychać.

Czy nie umarły od nadmiaru pochłoniętych animozji, od milionów głosów zapisanych w echu.

Jedynie nieliczni leżą dziś o północy, malują palcem szczęście w runie i czytają dziennik lasu swojego ja.

~

Nie wiem, do jakiej kategorii przypasować powyższy tekst. *Sama nie wiem, czym jest*

Poszłam trochę w prozę.