201811101200 imię

jeśli cofnę czas

i usłyszę twoje imię

czy tak samo będzie piękne

jak za pierwszym razem

gdy je usłyszałam

nie chcę by brakło mi tchu

wszak tak mało go mam

dwa oddechy więcej

i umrę

nigdy nie dowiadując się

jak imię twoje brzmi naprawdę

Komentarze (12)

betti 10.11.2018

Coś mi się sens zatracił... pierwsza strofa mówi o tym, że wystarczy cofnąć czas, żeby ponownie usłyszeć jego imię... druga że nigdy nie pozna peelka tego imienia, chociaż niby bez niego umiera?

Neurotyk 10.11.2018

Takie masło maślane, ale zbieraj na swoją tacę.

jesień2018 11.11.2018

Ja to rozumiem tak, że ona nie potrafiła spojrzeć na niego obiektywnie, naprawdę go poznać, bo za bardzo była zakochana. Ładne.

Neurotyk 11.11.2018

Naprawdę?

Neurotyk 11.11.2018

Ok, rozumiem.

pocztapolska 11.11.2018

owszem. chodzi o oszukiwanie samej siebie. podmiot liryczny jest zaślepiony obiektem westchnień. brakuje racjonalnego myślenia, a 'imię' jest też odwołaniem do właśnie tego obiektywizmu. coś, jakby nie była pewna, czy potrafi spojrzeć na tego kogoś inaczej niż tylko poprzez zakochanie.

sensol 11.11.2018

coś ma

kalaallisut 11.11.2018

Ja biorę.5

kalaallisut 11.11.2018

10- wiersz, wg Twojego zakodowania?

pocztapolska 11.11.2018

niet, według zakodowania powstał po prostu wczoraj o 12 c:

kalaallisut 11.11.2018

pocztapolska tak, uciekł mi dzień tzn ja uciekłam już w 11, i 10 mi nie pasowała do tego brak snu;)

Canulas 11.11.2018

Można tutaj rozpetać niezłą dyskusję odnośnie czasu i przestrzeni. Tylko wtedy esencjonalność tekstu zatraciła by się.
Widzę to tak, że podmiot już zna osobę i zastanawia się czy bogatsza o tę wiedzę, różnież ubóstwiająco patrzyłaby na swój obiekt. W zasadzie, na tym etapie nauki, rzecz niesprawdzalna, ale dygresje ciekawe.

201811101200 imię

Komentarze (12)

Napisz komentarz