Album

Tekst ten jest czymś, co dawno się u mnie nie pojawiało, czyli eksperymentem. Starałem się wpisać całe opowiadanie (i nastroje towarzyszące głównemu bohaterowi) w album zespołu Dire Straits ,,Brothers in Arms", do którego link poniżej.

https://www.youtube.com/watch?v=2o_sAhgacjc

Życzę miłej lektury! :)

Pierwszą rzeczą, którą zrobił po powrocie do domu było włączenie radia. Przygotowana poprzedniego wieczora płyta Dire Straits’ów zaczęła się obracać, a po chwili i grać. Mężczyzna podgłośnił radio i poszedł do kuchni. Wstawił kawę na gaz i nie czekając, aż się zaparzy wrócił do pokoju z radiem i rozsiadł się w skórzanym fotelu, przykrytym starym, dziurawym kocem. Wsłuchany w leniwe dźwięki ,,So Far Away” zanurzył głowę w spoconych dłoniach i poczuł, jak drży na całym ciele.

- A więc to już. Tak to się skończyło, wróciłeś do domu, możesz zacząć od nowa…

Chwilę później, wciąż cały zdenerwowany, poszedł do kuchni i nalał kawy do kubka i wrócił na fotel. Wsłuchał się w ,,Why Worry”, które zawsze sprawiało, że się wzruszał i zastanowił się, kiedy przeleciały trzy piosenki, których jego umysł zupełnie nie zarejestrował. Wzruszył ramionami i upił niewielki i ostrożny łyk gorącej kawy. Była idealnie gorzka.

- Muszę kupić sobie jakiegoś zwierzaka. Głupio tak gadać do samego siebie… Może psa? Nie, z nim trzeba wychodzić na spacer co najmniej dwa razy dziennie. Kot? Niby nie ma tego problemu, ale trzeba zmieniać kuwetę… Problem w tym, że żadne inne zwierzę nie nadaje się do rozmowy z nim… Bo z chomikiem ciężko poprowadzić konwersację, a rybka to nawet nie usłyszy…

Upił kolejny łyk kawy i zaczął kołysać się lekko w rytm ,,Ride Across The River” udając, że to, co stało się wcześniej tak naprawdę nie miało żadnego znaczenia. Że wydarzenia, które miały miejsce rano zupełnie nie wpłyną na jego życie. Że dom wcale zupełnie nie opustoszeje i że każdy kolejny dzień będzie taki sam jak te poprzednie.

- No już, uspokój się człowieku. Stało się, czasu nie odwrócisz, a twoje życie ciągnie się dalej.

Tylko czy rzeczywiście miało ciągnąć się dalej? Coś, co znał od dwudziestu lat zniknęło, a na jego miejsce miało przyjść coś całkiem nowego. Lepszego? Gorszego? Tylko czas pokaże, bo co innego mogłoby? Podpisanie papierów rozwodowych było dla mężczyzny, wychowanego zresztą w bardzo wierzącej rodzinie, ciężkim przeżyciem. Zwlekał z tym przez dwa lata separacji, zanim wreszcie się zgodził. Te ostatnie dwa lata były ciągłą, pogłębiającą się depresją, która zdawała się zmywać w jedną, brudną plamę atramentu, który kapnął na kartkę, kiedy składał swój podpis. Adwokat wyszedł, żeby wydrukować nowy egzemplarz, a on został tam ze swoją żoną. Nie zamienili ani słowa.

Wypił kolejny łyk kawy i poczuł się nieco raźniej, kiedy silne brzmienia gitary rezofonicznej rozbrzmiewały podczas refrenów ,,The Man’s Too Strong”. Przyłapał się na tym, że tupie nogami rytm piosenki i uśmiechnął się pod nosem myśląc, że skoro robi coś takiego, to wcale nie jest z nim aż tak źle. I że może całość jakoś się ułoży bez kobiety z którą spędził prawie dwadzieścia ostatnich lat. Miał przecież pracę i zachował mieszkanie. Nie brakowało mu ubrań i nie odziedziczył żadnych długów.

- Kupisz sobie jakiegoś zwierzaka i wszystko będzie po staremu. Weźmiesz urlop na tydzień, szef to zrozumie, wyjedziesz w góry i odsapniesz trochę od tej miejskiej bieganiny. Wszystko skończy się dobrze, sam zobaczysz. Potrzebujesz tylko kilku dni na zebranie myśli do kupy.

Całe zdenerwowanie zdało się z niego ujść, kiedy radio zaczęło odtwarzać kolejny żywy utwór, ,,One World”. Tym razem mężczyzna nie ograniczał się do zdawkowego wydeptywania tępa. Zaczął śpiewać i gestykulować tak, że nieomal wylał kawę na swoją najlepszą koszulę, w której był w kancelarii prawnej, żeby podpisać dokumenty rozwodowe. Odłożył więc kubek na biurko i uśmiechnął się, tym razem bez cienia niepewności.

- Przynajmniej uwolniłeś się wreszcie od jej ciągłego ględzenia – powiedział do siebie, nie mogąc uwierzyć w jak dobrej formie się znajduje.

,,One World” jednak szybko się skończył, a mężczyzna zastygł w nasłuchiwaniu kolejnego utworu. Początkowo krótka chwila przeobraziła się w długie oczekiwanie, zakończone wreszcie pierwszymi delikatnymi pobrzękiwaniami gitary elektrycznej. W następnym momencie utwór ,,Brothers in Arms” zabrzmiał w pełnej krasie spędzając z ust mężczyzny grymas zadowolenia.

Jego smutny ton szybko udzielił się świadomości rozwodnika, nakazał mu usiąść ciężko na fotel i na powrót zatopić twarz w dłoniach. Rozpoczął także długą kanonadę łkania, która nie opuściła mężczyzny aż do wieczora, kiedy wyczerpany padł na ziemię.