Antynomia

dokąd płynie rzeka to raz czysta,

to raz brudna wychodzi z brzegów,

pochłania bezpańskie łąki tylko po to,

by ponownie wrócić do swojego koryta

zabiera ze sobą kłody powalonych drzew,

resztki gałęzi i wyrwanej trawy,

udaje, że nic się nie stało,

bo dzisiaj

znów płynie spokojnie pod wiatr

tarmosi, a może gładzi, któż to wie?

czysto-brudna rzeka każdego roku wraca do

macierzystego miejsca, z którym od zawsze

na zawsze połączyły ją nierozerwalne więzi

więc toczy bój

a my zapominamy o relacji, granicy,

w której matka ma swoje prawa,

upomina się o nieśmiertelność swoją — nie moją