Przejrzałem, nie czytałem, bom w szkole i od razu widzę jedno. Wen. Moje myśli *O o...*. Potem info o celowych powtórzeniach.
https://www.youtube.com/watch?v=zXh-EHpB23A
No, ale to chyba już po wydarzeniach, więc jest cień szansy na to, iż będzie dobrze.
Już mówię, a potem kończę moją Bitwę.
Wszystko sprowadza się do kolejnej powtórki oraz tekstu opierającemu się na zamiarze napisania tekstu, który będzie przypominał tekst artystyczny, przez co w tekście będą celowe powtórzenia.
No dobra, Wen mnie opuścił. :P Niby są sędziowie, ale co mi tam. Byleby tylko nikt na mnie nie czekał, bo przeczytam se tylko wybrane teksty. No i mogą się pojawić spoilery.
Błędy:
1) Ciekawe, czy jeszcze żyje..? ~ Wielokropek ma trzy kropki.
2) [...] wezmę ten cholerny telefon do ręki i.. Telefon! ~ To, co wyżej.
3) [...] przerwałam sobie tamtym..? ~ To, co wyżej.
4) Mogą być dwa takie same wiersze, Więc nie będę jednak wierszem. ~ Wielka litera w środku zdania.
5) Obserwuje cale moje życie. ~ Całe.
6) Weź się w garść i wydrukuj coś na tej klawiaturze. ~ Mam nadzieję, że to celowy błąd.
7) [...] które mogła bym złożyć w logiczną całość. ~ Mogłabym.
8) To nie moja wina, że łatwiej jest coś napisać, gdy jest się szczęśliwym, niż smutnym. ~ W takim kontekście, w jakim było to zdanie, zaburzona logika.
9) [...] że nie rozmawianie z nikim jest powodem [...] ~ nierozmawianie
10) [...]ale niejedni nadają nam swoje własne imiona, tak jak na przykład mi. ~ Przecinek nie przed, a po jak.
11) [...] a mówienie do siebie jest odbierane inaczej(,) niż powinno.
Pseudo błędy:
1) Takim pięknym - niczym pawie pióro. ~ Albo myślnik/półpauzy, albo bez spacji.
2) Dakota nie jest męskim imieniem?
3) Tak, firanki się od siebie różnią i nie ma dwóch identycznych. ~ No ja wiem, iż bohaterka/bohater to wariat, lecz jak do tej pory dawała logiczne propozycje.
Całokształt:
Dzięki Bogu nie powtórka... gdybym był sędzią, zawahałbym się przy pomyśle, ale raczej został on zrealizowany. Po prostu brakło mi wspomnianego bełkotu, bo pierwsze myśli bohaterki były raczej głupotą i roztrzepaniem, lecz nie bełkotem. Jako dowód przytoczę to, że nie miałem problemów ze zrozumieniem jej wypowiedzi. :) No i o ile tekst mnie uwiódł, o tyle było to tylko wino i narka. Pewnie pomyślę o nim raz czy dwa, ale przygód Wena na etapie kazirodczym nie przebiło.
Pomysł:
Ot, wariatkowo. W sumie to mało się dzieje i przez niemal cały tekst dowiadujemy się o tym, że bohaterka nie ma Weny. :p No, ale o tym, że to dosyć mocno rozciągnięta koncepcja pomyślałem po przeczytaniu, więc nie jest tak źle.
Błędy i pseudo błędy: 7
Całokształt: 5
Pomysł: 6
Pomysłu dodatkowego nie zauważyłem.
Średnia w skali 1-5: 3
Ale ja dam cztery. :p
Slugalegionu Dakota Jonson, Dakota Fanning, Dakota Rose, - tak, Dakota jest męskim imieniem :D
Też nie rozumiem, po co to ocenileś, jeżeli tym razem nie ty jesteś sędzią, ale ok.
Nie wiem o co Ci chodzi: ale przygód Wena na etapie kazirodczym nie przebiło. - Jeżeli chodzi o jakąś inną postać czy coś, to nie znam takiej i tekst nie był pisany na odwzorowaniu kogoś.
Slugo... Gdzie ty mojego Wena podejrzewasz o kazirodztwo. ;__;
Patty, nie był wzorowany, ale jemu Wena/Wen skojarzył się ze skrótem imienia mojej postaci, Towena. ;D
No to na pierwszy ogień lecą błędy:
1. "Będę jak śnieg. Jak śnieżynki. One są wyjątkowe, każda jest inna. Nie… Przecież to nie prawda". - nieprawda.
2. "Jestem smutna, jak złota rybka, co niedane jej było spełnić żadnego życia". - nie dane.
3. "Obserwuje cale moje życie" - całe. Literóweczka. Nie biorę pod uwagę ;)
4. "Jakby mówił po ludzkiemu, to bym go rozumiała" - generalnie to jest 'po ludzku', ale zakładam, ze to neologizm i tak miało być :)
5. W następnym akapicie trochę z dużo tych kotów, ale napisałaś, że celowe i w sumie jest to zawarte w taki sposób, że nawet nie przeszkadza, a jest wręcz urocze :)
6. "Z mojej głowy nie płyną żadne sensowne słowa, które mogła bym złożyć w logiczną całość". - mogłabym.
7. "No proszę Cię, opowiedz i o czymś, daj mi czerpać wenę". - niepotrzebnie z dużej litery. To nie list. Zwracasz się do typa w myślach.
8."Z odrobiną mojej pomocy potrafiła stworzyć coś, czym nie jeden czytelnik by się zachwycił". - niejeden. Rozdzielnie pisalibyśmy w odrobinę innym kontekście, np: Nie jeden a dwa trupy znaleziono wczoraj w mojej piwnicy.
9. "To nie moja wina, że łatwiej jest coś napisać, gdy jest się szczęśliwym, niż smutnym". - z ogólnego kontekstu wynika, że zdanie powinno być skonstruowane odwrotnie. To jest łatwiej pisać, jak smutno, a nie szczęśliwie.
10. "Codzienność jest taka sama" - nie pasuje mi tu taki dobór wyrażenia. Brzmi to tak nie na miejscu. Lepiej byłoby np. Codziennie jest tak samo, albo codzienność wygląda tak samo.
11. " Rozmowa nie trwa długo, więc nadal zostaje sama. Jest w obcym mieście, nie zna nikogo, więc brak znajomości ją przytłacza". - powtórzenie więc. Od razu zwróciło moją uwagę, a zwykle tak się nie dzieje, co oznacza, że jest źle :)
12. "W ciszy nazywała to swoim artystycznym bełkotem, nie zrozumiałym dla innych ludzi". - niezrozumiałym.
13. "W świecie panują określone zasady, według których określamy" - tutaj powtórzenie jest niestety nie do przyjęcia.
Błędy: 6,5/10
Pomysł:
Generalnie sam Twój tekst był trochę artystycznym bełkotem, ale w samym opowiadaniu jako temat moim zdaniem został wepchnięty dosyć na siłę. Niby był, ale tak nie do końca. Dakota pisała swoje wiersze, sądząc, że to tylko taki jej bełkot, ale najwyraźniej nie był nim tak do końca, skoro wiersze zyskały aż takie uznanie. Myśli głównej bohaterki nie były aż znowu takie bełkotliwe. Może trochę roztrzepane, ale podejrzewam, że myśli każdego z nas wyglądają czasem w ten sposób. Trochę mnie też rozbawiły, co jest fajne, bo w dalszej części tekst był trochę pozbawiony emocji. Temat trudny, wiem. Sama bohaterka mnie nie ujęła, bo generalnie nie wiemy nic o jej osobowości. Tylko tyle, że nie ma weny i żyje w rutynie. Rozmawianie do siebie i chęć samotności wcale nie jest jakąś nienormalnością, ale tak po prostu danie zamknąć się psychiatryku już tak, dlatego późniejsze rozważania bohaterki straciły dla mnie nieco na wadzę. Postać Wena fajna, chociaż jego stosunek do bohaterki był jakiś taki niestały. Na początku Wen mi się podobał, ale pod koniec miałem wrażenie, jakby to był już zupełnie inny bohater. Poza tym z tego powodu iż jestem fanem mitologii, nie podoba mi się przedstawienie go jako Muzy, ale podejrzewam, że to już tylko moja sprawa.
Pomysł 6/10
Temat dodatkowy: brak 0/5
Całokształt:
Limit słów osiągnięty. Ledwo, ale jest :D Samo opowiadanie technicznie było napisane bardzo dobrze. Lekko się czytało i mimo w sumie mało ciekawego kontentu oraz jakiś emocjonalnych porywów czy ciekawych bohaterów, nie nużył. Nie był też ciężki, co przy tym temacie i przy tak obranej strategii go przedstawienia jest dużym sukcesem.
Tak, niektóre powtórzenia zdecydowanie mogłabym zamienić, ale jak się wstawiało, to wydawało się dobrze, terz wiele rzeczy bym zmieniła, ale, że nie mogę musi zostać tak, jak jest i o . :)
Taka ocena jest dla mnie bardzosatysfacjonująca, pomijając fakt, że to moja druga bitwa, a w poprzedniej zawaliłam :)
Również zacznę od błędów:
1) ,,tak samo, jak ten ptak" - tu bez przecinka, ponieważ jest to porównanie integralne, czyli wchodzi w skład zasadniczej konstrukcji zdania;
2) ,,Przecież, każdy człowiek je ma" - bez przecinka;
3) ,,Idę zjeść orzecha. Ja nie lubię orzechów, ale pomagają na pamięć" - tu da o sobie znać bardziej moja czepliwość, chodzi o słówko ,,ja". W tym konkretnym zdaniu jest ono niepotrzebne, bo nie wymaga podkreślenia, że to konkretnie właśnie ona nie lubi orzechów. Dla porównania, była jeszcze jedna sytuacja, w której wykorzystałaś to słowo w części dotyczącej Wena, i tam to słowo pasowało;
4) ,,Ciekawe, czy jeszcze żyje..?" - ze względu na to, że to takie zastanawianie się (w którym nie ma jakiegoś pytającego wydźwięku), znak zapytania bym sobie odpuściła, no i brakuje jeszcze jednaj kropeczki;
5) ,,wezmę ten cholerny telefon do ręki i.. " - tu też brakuje jednej kropki na końcu, choć takie kosmetyczne błędy nie mają dla mnie dużego znaczenia;
6) ,,będę musiała pobrudzić, a mi się nie chcę" - ,,nie chce";
7) ,,przerwałam sobie tamtym..?" - tu też brakuje kropki, znak zapytania jej nie zastępuje;
8) ,,Przecież to nie prawda" - ,,nieprawda", bo ,,nie" z rzeczownikami pisze się łącznie;
9) ,,Jestem smutna, jak złota rybka, co niedane jej było spełnić żadnego życia" - oprócz ,,nie dane", nie powinno być przecinka przed ,,jak" (tu zasada taka sama jak w 1)). Zastanawiałam się też, czy zamierzone było ,,spełnić życia";
10) ,,To, czym będę?" - tu bez przecinka;
11) ,,nigdy nie będzie taki sam jak inny" - tu przecinek przed ,,jak", ponieważ domyślnie to zdanie brzmi ,,nigdy nie będzie taki sam, jak inny będzie", chociaż się tego nie pisze. Orzeczenie obecne domyślnie ma taką samą wartość, co podane konkretnie;
12) ,,Jednak da się go przepisać, z kartki na kartkę" - bez przecinka;
13) ,,Mogą być dwa takie same wiersze, Więc nie będę jednak wierszem" - albo kropka zamiast przecinka, albo ,,więc" z małej litery;
14) ,,Nikt nie będzie miał takich samych włosów jak ja." - przecinek przed ,,jak" (to samo co w 11));
siada wygodnie w fotelu i się patrzy na mnie
15) ,,Obserwuje cale moje życie" - ,,całe";
16) ,,Nie raz chce mi coś powiedzieć, ale ja go nie rozumiem" - tu mam pewien problem z określeniem, czy to jest błąd, czy nie. Chodzi o to, że ,,nie raz" oznacza ,,nie jeden raz, a więcej", a ,,nieraz" - ,,czasami". Natomiast oba te konteksty w sumie by tu pasowały;
17) ,,Jakby mówił po ludzkiemu, to bym go rozumiała" - podobna sytuacja była w jednej z części dotyczących Wena, mówił on wtedy ,,po ptasiemu", tutaj dobrze by było również zastosować cudzysłów, jednoznacznie wskazywałoby to na celowy kolokwializm;
18) ,,kocham tego kotka, jak nikogo innego na świecie" - tu też bez przecinka (to samo co w 1));
19) ,,No dawaj, dawaj, nie przestawaj" - tu przecinek po ,,no", ponieważ w tym zdaniu partykuła ta ma charakter rozkazujący;
20) ,,tak jakbym tego chciała, Z mojej głowy nie płyną żadne sensowne słowa, które mogła bym złożyć" - znowu albo kropka zamiast przecinka, albo ,,z" z małej litery i ,,mogłabym" łącznie, bo jest to czasownik w formie osobowej;
21) ,,Nie myśl Dakota" - przecinek przed ,,Dakota", bo jest to bezpośredni zwrot do osoby, nawet jeśli do samej siebie;
22) ,,pomógłbyś kolego" - przecinek przed ,,kolego" (zasada ta sama co w 21));
23) ,,No pomóż mi, proszę" - przecinek po ,,no" (to co w 19));
24) ,,gdy mnie odwiedzasz Wen" - przecinek przed ,,Wen" (jak w 21));
25) ,,No proszę Cię, opowiedz i o czymś" - przecinek po ,,no" (19)) i ,,opowiedz mi";
26) ,,powinien dać mi jakąś inspiracje" - ,,inspirację";
27) ,,Kim ja jestem do cholery?" - przecinek po ,,jestem", część dalsza nie wchodzi w skład zdania głównego, nie jest potrzebna do nadania sensu zdaniu;
28) ,,coś, czym nie jeden czytelnik by się zachwycił" - ,,niejeden" (8));
29) ,,gdy jest się szczęśliwym, niż smutnym" - po pierwsze bez przecinka, bo ,,niż" nie oddziela zdań składowych, a po drugie, chyba powinno być na odwrót ,,gdy jest się smutnym niż szczęśliwym", bo nie zgadza się to z sensem tego co mówił wcześniej;
30) ,,Nie mam pojęcia jak jej pomóc" - przecinek przed ,,jak" bo to, co jest wcześniej" nie wnosi sensu do głównego zdania;
31) ,,weź tę kartkę w rękę i pisz idiotko!" - przecinek przed ,,idiotko" (21));
32) ,,No powiedz coś, proszę cię, powiedz" - przecinek po ,,no" (19));
33) ,,Przyszyła je piłce, jako oczy" - przed ,,jako" nie stawia się przecinka;
34) ,,Ustawiła swojego nowego przyjaciela naprzeciw niej i zaczęła opowiadać o swoich problemach" - tu chyba bardziej pasuje ,,naprzeciw siebie", ,,naprzeciw niej" skazuje, jakby położyła go naprzeciw szuflady;
35) ,,nazywała to swoim artystycznym bełkotem, nie zrozumiałym dla innych ludzi" - ,,niezrozumiałym";
36) ,,O jesteś, jak dobrze cię widzieć" - przecinek po ,,O", ponieważ jest to wykrzyknienie;
37) ,,sprawiało mi wielką przyjemność, słuchanie jej gadania" - bez przecinka;
38) ,,kocham patrzeć na ludzi, o duszach artystycznych" - bez przecinka;
39) ,,Zdarza się jednak to rzadko" - tu mogę się doczepić jedynie szyku, lepiej by brzmiało ,,zdarza się to jednak rzadko";
40) ,,przesiedziałam parę miesięcy, jako wariatka" - bez przecinka (33));
41) ,,mówienie do siebie jest odbierane inaczej niż powinno" - przecinek przed ,,niż" (orzeczenie domyślne - zdanie złożone);
42) ,,Nie ważne, że ludzie mnie nie zaakceptowali" - ,,nieważne" - ,,nie" z przymiotnikami pisze się łącznie;
43) ,,wyciągam swoją małą pluszową piłeczkę" - przecinek przed ,,pluszową" - dwa określenia. Tyle ja wyłapałam. Powtórzeń się nie czepiam, choć w tym ostatnim Numi miał rację.
Błędy: 5,5/10
Pomysł:
Cóż, sama koncepcja wydaje mi się ciekawa. Czytałam ten tekst drugi raz (bo na początku byłam na telefonie, więc nie skupiałam się wtedy tak na błędach). Samą formę, w jakiej bohaterka wyrażała swoje myśli, można by uznać za swojego rodzaju bełkot i nie miałabym problemy, żeby stwierdzić, że jest zgodność z tematem, natomiast, zwłaszcza gdy czytałam pierwszy raz, miałam takie odczucie, że na siłę wpychałaś czasami to hasło ,,artystyczny bełkot", żeby wszystkich w tym utwierdzić, tak jakbyś nie była pewna, czy każdy się domyśli. Zaskoczyło mnie, że bohaterka dała się tak po prostu wtrącić do wariatkowa, bez żadnych nawet protestów. Co do Wena... Na początku, kiedy wyrażałaś jego myśli, bohaterka go denerwowała, nie mógł z nią wytrzymać, później był zadowolony, dumny, że jej się udało. W stosunku do swojej roli narzekał, że nie ma wyboru, że musi przesiadywać z osobą, której jest muzą, a pod koniec mówił, że bardzo lubi ludzi itd. Bohaterkę przedstawiłaś w sposób schematyczny, skupiłaś się na jej myślach, nie wkładając w to otoczenia, jakich większych uczuć, emocji. Podobały mi się jej rozmyślania z części pierwszej, były zabawne i interesujące, podobnie jak ten chaos panujący w umyśle dziewczyny. Później było już tego mniej, Pisałaś, co się z nią działo i na koniec kilka ogólnych przemyśleń na temat niezrozumienia artystów.
Pomysł: 6,5/10
Całokształt:
Widać, że potrafisz dobrze pisać. Tekst jest spójny, logiczny, przyjemny w odbiorze. Czyta się płynnie i szybko, co jest plusem. Dość ciekawie mi się go czytało, w sposób przejrzysty ukazałaś to, co chciałaś. Doceniam też zmieszczenie się w limicie, nie było to zbyt łatwe i nie dziwię się, że nie wybiegłaś bardzo od dolnej granicy. Dla mnie głównym minusem jest schematyczność utworu, o czym już wspominałam.
O ja, ile błędów wypisałaś, ja ich nie dostrzegam, chociaż tekst czytałam kilka razy przed wstawieniem.
Co do jednego się nie zgodzę, a mianowicie: 4) ,,Ciekawe, czy jeszcze żyje..?" - ze względu na to, że to takie zastanawianie się (w którym nie ma jakiegoś pytającego wydźwięku), znak zapytania bym sobie odpuściła, no i brakuje jeszcze jednaj kropeczki; - to było pytanie, więc pytajnik jest tam potrzebny :)
Właśnie uświadomiłaś mi, że przez całe życie robiłam błąd... Kurde, zawsze myślałam, że piszemy "..?" a nie"...?" Byłam pewna, że pytajnik zastępuje jedną kropkę w trójkropku :D
Tekst bardzo mi się podobał. Nie oceniam, bo to nie moja działka, ale chcę żebyś wiedziała, że odwaliłaś kawał dobrej roboty. Wgląd do umysłu Dakoty jest genialny, przemyślenia Wena również, gratulacje :)
Błędy:
Przepraszam, ale czas mnie goni i nie mogę ich wymienić. :C Jak widać jest ich sporo, więc nowych raczej nie znalazłam.
Całokształt:
Mieszasz czasy. :C Dlaczego obrazek nie wystarczył? Dla mnie początek miał sens, gdzie mogę się zgłosić? :D Powtórzeń nie zauważyłam, więc brawo. :D Ale naprawdę wyszła z psychiatryka od tak? Powiedziała, że chce wyjść, no to wyszła.
Pomysł:
Bełkotanie, czyli bełkotanie. No i ptaszek. Znowu skupiamy się na postaciach, a te są pomysłowe. :D
Wybacz długość, ale czas goni. :C
B: 6
C: 7
P: 7
Anonim30.12.2015
"Przecież to nie prawda" - nieprawda
"niedane jej było spełnić żadnego życia" - nie dane
"sensowne słowa, które mogła bym złożyć w logiczną całość" - mogłabym
"czym nie jeden czytelnik by się zachwycił" - niejeden
"W ciszy nazywała to swoim artystycznym bełkotem, nie zrozumiałym dla innych ludzi" - niezrozumiałym.
Błędy - 8/10 ogólnie masz problem z słowami, które łączą się z przedrostkiem, przyrostkiem. Trzeba troszkę nad tym popracować, jeśli powtórzenia były celowe nie zawarłam ich tutaj, jednakże było ich bardzo dużo, dlatego miałam nie małe wątpliwości co do nich. Zazwyczaj czytelnik instynktownie wie, kiedy powtórzenia są celowe, tutaj tego czasami nie czułam, dlatego opuściłam ci pół punktu, co za dużo to nie zdrowo, a jednocześnie usprawiedliwianie tutaj też nic nie da.
Pomysł - 9/10
Tutaj doskonale widać, że zawinił dolny limit słów, gdy opowiadanie było krótsze, znalazłabyś w pomyśle dziesiątkę. Pomysł świetny, oddałaś temat w pogmatwany, zabawny, intrygujący sposób, który mnie zaciekawił i porwał... początkowo. Kłębiące się myśli Dakoty (na początku myślałam, że to imię kobiece) były odzwierciedleniem znudzonego pisarza, który ma przed sobą mnóstwo schematycznych scenariuszy i pragnie napisać coś innego i spojrzeć na coś z innej strony, jednak, jak to możliwe skoro świat rzuca nam tak schematycznym myśleniem. Obraz Wena - części umysłu, który kłóci się z drugą częścią umysłu i jednocześnie chłopak, który przez to trafia do psychiatryka, zachowując się zupełnie jak kobieta. Pomysł plus, ogromny plus.
Całokształt - 6/10
Pozytywnie mnie zaskoczyłaś pomysłem, jednakże rozciągnięcie go w taki sposób spowodowało, że opowiadanie stało się nudnawe, jak z początku fascynowało, tak później przechodziło w rutynę i sprawiało wrażenie monotonnego. Czytając twój utwór miałam różne emocje, od pozytywnych do negatywnych, jednakże opowiadanie jest dobrze napisane, rzekłabym w interesujący sposób prowadzisz narrację.
Dzięki bardzo.
Tak, limit słów mnie przeraził i później, przyznaje bez bicia, nie miałam zielonego pomysłu jak to dalej poprowadzić i w pewnym momencie mnie też zaczyna nudzić.
Ym, mam jedno zastrzenie - mianowicie , Dakota jest kobietą!
Anonim31.12.2015
patyy, miało być na odwrót :_: pomyliłam kobietę i faceta XD wybacz
Efria A, no okej :D No bo dię zastanawiałam, gdzieś Ty wypatrzyła to, że ona jest mężczyzną xd hahha
Anonim31.12.2015
patyy, mój umysł jest jednym, wielkim "artystycznym bełkotem", prawdopodobnie zrodziła się nieokiełznana myśl, która znalazła ujście w komentarzu, jednak jak? Nie wiem ;c
Efria No mniejsza, po prostu się zdziwiłam, ponieważ Sakal też stwierdził, że tomęskie imie, a Ty znó stwierdziłaś, że moja kobietka jest facetem, hehh :) NIe ważne zresztą :D
patyy, no bo Dakota to jest męskie imię. Kiedyś w jakiejś książce był bohater o takim imieniu. Ale ja jakoś nie miałem problemu, żeby rozpoznać w twoim opku dziewczynę ;)
Numizmat Kurde, czy tylko ja nie znam żadnego mężczyzny o tym imieniu?
Ja znam: Dakota Jonson, Dakota Fanning, Dakota Rose - Każda z nich jest sławna i każda z nich jest kobietą.... Więc skąd to powszechne przekonanie, że Dakota jest męskim imieniem?
Znalazłam taką notkę: ''Imię Dakota pochodzi od 2 stanów dakoty północnej i południowej oraz od nazwy indiańskich plemion . Jest to imię żeńskie jak i męskie w zasadzie to na samym początku imię to dostawali chłopcy ale od 1940 roku jest to imię dla obu płci.''
Tak, wychodzi na to, że oboje macie rację. ;)
No to ja wiedziałam, że mam rację, heh :D Nie no żartuję, przypuszczałam, że to obojniackie imię, ale Numi i Sakal stwierdzili, że męskie, a ja nie znam żadnego mężczyzny o tym imieniu, a same kobiecinki. Więć przynajmniej w polowie miałam rację i oni mieli, więc również ja dziękuję za fatygę. :)
Komentarze (32)
https://www.youtube.com/watch?v=zXh-EHpB23A
No, ale to chyba już po wydarzeniach, więc jest cień szansy na to, iż będzie dobrze.
Wszystko sprowadza się do kolejnej powtórki oraz tekstu opierającemu się na zamiarze napisania tekstu, który będzie przypominał tekst artystyczny, przez co w tekście będą celowe powtórzenia.
Błędy:
1) Ciekawe, czy jeszcze żyje..? ~ Wielokropek ma trzy kropki.
2) [...] wezmę ten cholerny telefon do ręki i.. Telefon! ~ To, co wyżej.
3) [...] przerwałam sobie tamtym..? ~ To, co wyżej.
4) Mogą być dwa takie same wiersze, Więc nie będę jednak wierszem. ~ Wielka litera w środku zdania.
5) Obserwuje cale moje życie. ~ Całe.
6) Weź się w garść i wydrukuj coś na tej klawiaturze. ~ Mam nadzieję, że to celowy błąd.
7) [...] które mogła bym złożyć w logiczną całość. ~ Mogłabym.
8) To nie moja wina, że łatwiej jest coś napisać, gdy jest się szczęśliwym, niż smutnym. ~ W takim kontekście, w jakim było to zdanie, zaburzona logika.
9) [...] że nie rozmawianie z nikim jest powodem [...] ~ nierozmawianie
10) [...]ale niejedni nadają nam swoje własne imiona, tak jak na przykład mi. ~ Przecinek nie przed, a po jak.
11) [...] a mówienie do siebie jest odbierane inaczej(,) niż powinno.
Pseudo błędy:
1) Takim pięknym - niczym pawie pióro. ~ Albo myślnik/półpauzy, albo bez spacji.
2) Dakota nie jest męskim imieniem?
3) Tak, firanki się od siebie różnią i nie ma dwóch identycznych. ~ No ja wiem, iż bohaterka/bohater to wariat, lecz jak do tej pory dawała logiczne propozycje.
Całokształt:
Dzięki Bogu nie powtórka... gdybym był sędzią, zawahałbym się przy pomyśle, ale raczej został on zrealizowany. Po prostu brakło mi wspomnianego bełkotu, bo pierwsze myśli bohaterki były raczej głupotą i roztrzepaniem, lecz nie bełkotem. Jako dowód przytoczę to, że nie miałem problemów ze zrozumieniem jej wypowiedzi. :) No i o ile tekst mnie uwiódł, o tyle było to tylko wino i narka. Pewnie pomyślę o nim raz czy dwa, ale przygód Wena na etapie kazirodczym nie przebiło.
Pomysł:
Ot, wariatkowo. W sumie to mało się dzieje i przez niemal cały tekst dowiadujemy się o tym, że bohaterka nie ma Weny. :p No, ale o tym, że to dosyć mocno rozciągnięta koncepcja pomyślałem po przeczytaniu, więc nie jest tak źle.
Błędy i pseudo błędy: 7
Całokształt: 5
Pomysł: 6
Pomysłu dodatkowego nie zauważyłem.
Średnia w skali 1-5: 3
Ale ja dam cztery. :p
Też nie rozumiem, po co to ocenileś, jeżeli tym razem nie ty jesteś sędzią, ale ok.
Nie wiem o co Ci chodzi: ale przygód Wena na etapie kazirodczym nie przebiło. - Jeżeli chodzi o jakąś inną postać czy coś, to nie znam takiej i tekst nie był pisany na odwzorowaniu kogoś.
Patty, nie był wzorowany, ale jemu Wena/Wen skojarzył się ze skrótem imienia mojej postaci, Towena. ;D
1. "Będę jak śnieg. Jak śnieżynki. One są wyjątkowe, każda jest inna. Nie… Przecież to nie prawda". - nieprawda.
2. "Jestem smutna, jak złota rybka, co niedane jej było spełnić żadnego życia". - nie dane.
3. "Obserwuje cale moje życie" - całe. Literóweczka. Nie biorę pod uwagę ;)
4. "Jakby mówił po ludzkiemu, to bym go rozumiała" - generalnie to jest 'po ludzku', ale zakładam, ze to neologizm i tak miało być :)
5. W następnym akapicie trochę z dużo tych kotów, ale napisałaś, że celowe i w sumie jest to zawarte w taki sposób, że nawet nie przeszkadza, a jest wręcz urocze :)
6. "Z mojej głowy nie płyną żadne sensowne słowa, które mogła bym złożyć w logiczną całość". - mogłabym.
7. "No proszę Cię, opowiedz i o czymś, daj mi czerpać wenę". - niepotrzebnie z dużej litery. To nie list. Zwracasz się do typa w myślach.
8."Z odrobiną mojej pomocy potrafiła stworzyć coś, czym nie jeden czytelnik by się zachwycił". - niejeden. Rozdzielnie pisalibyśmy w odrobinę innym kontekście, np: Nie jeden a dwa trupy znaleziono wczoraj w mojej piwnicy.
9. "To nie moja wina, że łatwiej jest coś napisać, gdy jest się szczęśliwym, niż smutnym". - z ogólnego kontekstu wynika, że zdanie powinno być skonstruowane odwrotnie. To jest łatwiej pisać, jak smutno, a nie szczęśliwie.
10. "Codzienność jest taka sama" - nie pasuje mi tu taki dobór wyrażenia. Brzmi to tak nie na miejscu. Lepiej byłoby np. Codziennie jest tak samo, albo codzienność wygląda tak samo.
11. " Rozmowa nie trwa długo, więc nadal zostaje sama. Jest w obcym mieście, nie zna nikogo, więc brak znajomości ją przytłacza". - powtórzenie więc. Od razu zwróciło moją uwagę, a zwykle tak się nie dzieje, co oznacza, że jest źle :)
12. "W ciszy nazywała to swoim artystycznym bełkotem, nie zrozumiałym dla innych ludzi". - niezrozumiałym.
13. "W świecie panują określone zasady, według których określamy" - tutaj powtórzenie jest niestety nie do przyjęcia.
Błędy: 6,5/10
Pomysł:
Generalnie sam Twój tekst był trochę artystycznym bełkotem, ale w samym opowiadaniu jako temat moim zdaniem został wepchnięty dosyć na siłę. Niby był, ale tak nie do końca. Dakota pisała swoje wiersze, sądząc, że to tylko taki jej bełkot, ale najwyraźniej nie był nim tak do końca, skoro wiersze zyskały aż takie uznanie. Myśli głównej bohaterki nie były aż znowu takie bełkotliwe. Może trochę roztrzepane, ale podejrzewam, że myśli każdego z nas wyglądają czasem w ten sposób. Trochę mnie też rozbawiły, co jest fajne, bo w dalszej części tekst był trochę pozbawiony emocji. Temat trudny, wiem. Sama bohaterka mnie nie ujęła, bo generalnie nie wiemy nic o jej osobowości. Tylko tyle, że nie ma weny i żyje w rutynie. Rozmawianie do siebie i chęć samotności wcale nie jest jakąś nienormalnością, ale tak po prostu danie zamknąć się psychiatryku już tak, dlatego późniejsze rozważania bohaterki straciły dla mnie nieco na wadzę. Postać Wena fajna, chociaż jego stosunek do bohaterki był jakiś taki niestały. Na początku Wen mi się podobał, ale pod koniec miałem wrażenie, jakby to był już zupełnie inny bohater. Poza tym z tego powodu iż jestem fanem mitologii, nie podoba mi się przedstawienie go jako Muzy, ale podejrzewam, że to już tylko moja sprawa.
Pomysł 6/10
Temat dodatkowy: brak 0/5
Całokształt:
Limit słów osiągnięty. Ledwo, ale jest :D Samo opowiadanie technicznie było napisane bardzo dobrze. Lekko się czytało i mimo w sumie mało ciekawego kontentu oraz jakiś emocjonalnych porywów czy ciekawych bohaterów, nie nużył. Nie był też ciężki, co przy tym temacie i przy tak obranej strategii go przedstawienia jest dużym sukcesem.
Całokształt: 8/10
Całkowity wynik: 20,5/35
Tak, niektóre powtórzenia zdecydowanie mogłabym zamienić, ale jak się wstawiało, to wydawało się dobrze, terz wiele rzeczy bym zmieniła, ale, że nie mogę musi zostać tak, jak jest i o . :)
Taka ocena jest dla mnie bardzosatysfacjonująca, pomijając fakt, że to moja druga bitwa, a w poprzedniej zawaliłam :)
1) ,,tak samo, jak ten ptak" - tu bez przecinka, ponieważ jest to porównanie integralne, czyli wchodzi w skład zasadniczej konstrukcji zdania;
2) ,,Przecież, każdy człowiek je ma" - bez przecinka;
3) ,,Idę zjeść orzecha. Ja nie lubię orzechów, ale pomagają na pamięć" - tu da o sobie znać bardziej moja czepliwość, chodzi o słówko ,,ja". W tym konkretnym zdaniu jest ono niepotrzebne, bo nie wymaga podkreślenia, że to konkretnie właśnie ona nie lubi orzechów. Dla porównania, była jeszcze jedna sytuacja, w której wykorzystałaś to słowo w części dotyczącej Wena, i tam to słowo pasowało;
4) ,,Ciekawe, czy jeszcze żyje..?" - ze względu na to, że to takie zastanawianie się (w którym nie ma jakiegoś pytającego wydźwięku), znak zapytania bym sobie odpuściła, no i brakuje jeszcze jednaj kropeczki;
5) ,,wezmę ten cholerny telefon do ręki i.. " - tu też brakuje jednej kropki na końcu, choć takie kosmetyczne błędy nie mają dla mnie dużego znaczenia;
6) ,,będę musiała pobrudzić, a mi się nie chcę" - ,,nie chce";
7) ,,przerwałam sobie tamtym..?" - tu też brakuje kropki, znak zapytania jej nie zastępuje;
8) ,,Przecież to nie prawda" - ,,nieprawda", bo ,,nie" z rzeczownikami pisze się łącznie;
9) ,,Jestem smutna, jak złota rybka, co niedane jej było spełnić żadnego życia" - oprócz ,,nie dane", nie powinno być przecinka przed ,,jak" (tu zasada taka sama jak w 1)). Zastanawiałam się też, czy zamierzone było ,,spełnić życia";
10) ,,To, czym będę?" - tu bez przecinka;
11) ,,nigdy nie będzie taki sam jak inny" - tu przecinek przed ,,jak", ponieważ domyślnie to zdanie brzmi ,,nigdy nie będzie taki sam, jak inny będzie", chociaż się tego nie pisze. Orzeczenie obecne domyślnie ma taką samą wartość, co podane konkretnie;
12) ,,Jednak da się go przepisać, z kartki na kartkę" - bez przecinka;
13) ,,Mogą być dwa takie same wiersze, Więc nie będę jednak wierszem" - albo kropka zamiast przecinka, albo ,,więc" z małej litery;
14) ,,Nikt nie będzie miał takich samych włosów jak ja." - przecinek przed ,,jak" (to samo co w 11));
siada wygodnie w fotelu i się patrzy na mnie
15) ,,Obserwuje cale moje życie" - ,,całe";
16) ,,Nie raz chce mi coś powiedzieć, ale ja go nie rozumiem" - tu mam pewien problem z określeniem, czy to jest błąd, czy nie. Chodzi o to, że ,,nie raz" oznacza ,,nie jeden raz, a więcej", a ,,nieraz" - ,,czasami". Natomiast oba te konteksty w sumie by tu pasowały;
17) ,,Jakby mówił po ludzkiemu, to bym go rozumiała" - podobna sytuacja była w jednej z części dotyczących Wena, mówił on wtedy ,,po ptasiemu", tutaj dobrze by było również zastosować cudzysłów, jednoznacznie wskazywałoby to na celowy kolokwializm;
18) ,,kocham tego kotka, jak nikogo innego na świecie" - tu też bez przecinka (to samo co w 1));
19) ,,No dawaj, dawaj, nie przestawaj" - tu przecinek po ,,no", ponieważ w tym zdaniu partykuła ta ma charakter rozkazujący;
20) ,,tak jakbym tego chciała, Z mojej głowy nie płyną żadne sensowne słowa, które mogła bym złożyć" - znowu albo kropka zamiast przecinka, albo ,,z" z małej litery i ,,mogłabym" łącznie, bo jest to czasownik w formie osobowej;
21) ,,Nie myśl Dakota" - przecinek przed ,,Dakota", bo jest to bezpośredni zwrot do osoby, nawet jeśli do samej siebie;
22) ,,pomógłbyś kolego" - przecinek przed ,,kolego" (zasada ta sama co w 21));
23) ,,No pomóż mi, proszę" - przecinek po ,,no" (to co w 19));
24) ,,gdy mnie odwiedzasz Wen" - przecinek przed ,,Wen" (jak w 21));
25) ,,No proszę Cię, opowiedz i o czymś" - przecinek po ,,no" (19)) i ,,opowiedz mi";
26) ,,powinien dać mi jakąś inspiracje" - ,,inspirację";
27) ,,Kim ja jestem do cholery?" - przecinek po ,,jestem", część dalsza nie wchodzi w skład zdania głównego, nie jest potrzebna do nadania sensu zdaniu;
28) ,,coś, czym nie jeden czytelnik by się zachwycił" - ,,niejeden" (8));
29) ,,gdy jest się szczęśliwym, niż smutnym" - po pierwsze bez przecinka, bo ,,niż" nie oddziela zdań składowych, a po drugie, chyba powinno być na odwrót ,,gdy jest się smutnym niż szczęśliwym", bo nie zgadza się to z sensem tego co mówił wcześniej;
30) ,,Nie mam pojęcia jak jej pomóc" - przecinek przed ,,jak" bo to, co jest wcześniej" nie wnosi sensu do głównego zdania;
31) ,,weź tę kartkę w rękę i pisz idiotko!" - przecinek przed ,,idiotko" (21));
32) ,,No powiedz coś, proszę cię, powiedz" - przecinek po ,,no" (19));
33) ,,Przyszyła je piłce, jako oczy" - przed ,,jako" nie stawia się przecinka;
34) ,,Ustawiła swojego nowego przyjaciela naprzeciw niej i zaczęła opowiadać o swoich problemach" - tu chyba bardziej pasuje ,,naprzeciw siebie", ,,naprzeciw niej" skazuje, jakby położyła go naprzeciw szuflady;
35) ,,nazywała to swoim artystycznym bełkotem, nie zrozumiałym dla innych ludzi" - ,,niezrozumiałym";
36) ,,O jesteś, jak dobrze cię widzieć" - przecinek po ,,O", ponieważ jest to wykrzyknienie;
37) ,,sprawiało mi wielką przyjemność, słuchanie jej gadania" - bez przecinka;
38) ,,kocham patrzeć na ludzi, o duszach artystycznych" - bez przecinka;
39) ,,Zdarza się jednak to rzadko" - tu mogę się doczepić jedynie szyku, lepiej by brzmiało ,,zdarza się to jednak rzadko";
40) ,,przesiedziałam parę miesięcy, jako wariatka" - bez przecinka (33));
41) ,,mówienie do siebie jest odbierane inaczej niż powinno" - przecinek przed ,,niż" (orzeczenie domyślne - zdanie złożone);
42) ,,Nie ważne, że ludzie mnie nie zaakceptowali" - ,,nieważne" - ,,nie" z przymiotnikami pisze się łącznie;
43) ,,wyciągam swoją małą pluszową piłeczkę" - przecinek przed ,,pluszową" - dwa określenia. Tyle ja wyłapałam. Powtórzeń się nie czepiam, choć w tym ostatnim Numi miał rację.
Błędy: 5,5/10
Pomysł:
Cóż, sama koncepcja wydaje mi się ciekawa. Czytałam ten tekst drugi raz (bo na początku byłam na telefonie, więc nie skupiałam się wtedy tak na błędach). Samą formę, w jakiej bohaterka wyrażała swoje myśli, można by uznać za swojego rodzaju bełkot i nie miałabym problemy, żeby stwierdzić, że jest zgodność z tematem, natomiast, zwłaszcza gdy czytałam pierwszy raz, miałam takie odczucie, że na siłę wpychałaś czasami to hasło ,,artystyczny bełkot", żeby wszystkich w tym utwierdzić, tak jakbyś nie była pewna, czy każdy się domyśli. Zaskoczyło mnie, że bohaterka dała się tak po prostu wtrącić do wariatkowa, bez żadnych nawet protestów. Co do Wena... Na początku, kiedy wyrażałaś jego myśli, bohaterka go denerwowała, nie mógł z nią wytrzymać, później był zadowolony, dumny, że jej się udało. W stosunku do swojej roli narzekał, że nie ma wyboru, że musi przesiadywać z osobą, której jest muzą, a pod koniec mówił, że bardzo lubi ludzi itd. Bohaterkę przedstawiłaś w sposób schematyczny, skupiłaś się na jej myślach, nie wkładając w to otoczenia, jakich większych uczuć, emocji. Podobały mi się jej rozmyślania z części pierwszej, były zabawne i interesujące, podobnie jak ten chaos panujący w umyśle dziewczyny. Później było już tego mniej, Pisałaś, co się z nią działo i na koniec kilka ogólnych przemyśleń na temat niezrozumienia artystów.
Pomysł: 6,5/10
Całokształt:
Widać, że potrafisz dobrze pisać. Tekst jest spójny, logiczny, przyjemny w odbiorze. Czyta się płynnie i szybko, co jest plusem. Dość ciekawie mi się go czytało, w sposób przejrzysty ukazałaś to, co chciałaś. Doceniam też zmieszczenie się w limicie, nie było to zbyt łatwe i nie dziwię się, że nie wybiegłaś bardzo od dolnej granicy. Dla mnie głównym minusem jest schematyczność utworu, o czym już wspominałam.
Całokształt: 8/10
Wynik: 20/35
Co do jednego się nie zgodzę, a mianowicie: 4) ,,Ciekawe, czy jeszcze żyje..?" - ze względu na to, że to takie zastanawianie się (w którym nie ma jakiegoś pytającego wydźwięku), znak zapytania bym sobie odpuściła, no i brakuje jeszcze jednaj kropeczki; - to było pytanie, więc pytajnik jest tam potrzebny :)
Właśnie uświadomiłaś mi, że przez całe życie robiłam błąd... Kurde, zawsze myślałam, że piszemy "..?" a nie"...?" Byłam pewna, że pytajnik zastępuje jedną kropkę w trójkropku :D
Dziękuję za konstruktywną krytykę :)
Przepraszam, ale czas mnie goni i nie mogę ich wymienić. :C Jak widać jest ich sporo, więc nowych raczej nie znalazłam.
Całokształt:
Mieszasz czasy. :C Dlaczego obrazek nie wystarczył? Dla mnie początek miał sens, gdzie mogę się zgłosić? :D Powtórzeń nie zauważyłam, więc brawo. :D Ale naprawdę wyszła z psychiatryka od tak? Powiedziała, że chce wyjść, no to wyszła.
Pomysł:
Bełkotanie, czyli bełkotanie. No i ptaszek. Znowu skupiamy się na postaciach, a te są pomysłowe. :D
Wybacz długość, ale czas goni. :C
B: 6
C: 7
P: 7
"niedane jej było spełnić żadnego życia" - nie dane
"sensowne słowa, które mogła bym złożyć w logiczną całość" - mogłabym
"czym nie jeden czytelnik by się zachwycił" - niejeden
"W ciszy nazywała to swoim artystycznym bełkotem, nie zrozumiałym dla innych ludzi" - niezrozumiałym.
Błędy - 8/10 ogólnie masz problem z słowami, które łączą się z przedrostkiem, przyrostkiem. Trzeba troszkę nad tym popracować, jeśli powtórzenia były celowe nie zawarłam ich tutaj, jednakże było ich bardzo dużo, dlatego miałam nie małe wątpliwości co do nich. Zazwyczaj czytelnik instynktownie wie, kiedy powtórzenia są celowe, tutaj tego czasami nie czułam, dlatego opuściłam ci pół punktu, co za dużo to nie zdrowo, a jednocześnie usprawiedliwianie tutaj też nic nie da.
Pomysł - 9/10
Tutaj doskonale widać, że zawinił dolny limit słów, gdy opowiadanie było krótsze, znalazłabyś w pomyśle dziesiątkę. Pomysł świetny, oddałaś temat w pogmatwany, zabawny, intrygujący sposób, który mnie zaciekawił i porwał... początkowo. Kłębiące się myśli Dakoty (na początku myślałam, że to imię kobiece) były odzwierciedleniem znudzonego pisarza, który ma przed sobą mnóstwo schematycznych scenariuszy i pragnie napisać coś innego i spojrzeć na coś z innej strony, jednak, jak to możliwe skoro świat rzuca nam tak schematycznym myśleniem. Obraz Wena - części umysłu, który kłóci się z drugą częścią umysłu i jednocześnie chłopak, który przez to trafia do psychiatryka, zachowując się zupełnie jak kobieta. Pomysł plus, ogromny plus.
Całokształt - 6/10
Pozytywnie mnie zaskoczyłaś pomysłem, jednakże rozciągnięcie go w taki sposób spowodowało, że opowiadanie stało się nudnawe, jak z początku fascynowało, tak później przechodziło w rutynę i sprawiało wrażenie monotonnego. Czytając twój utwór miałam różne emocje, od pozytywnych do negatywnych, jednakże opowiadanie jest dobrze napisane, rzekłabym w interesujący sposób prowadzisz narrację.
Temat dodatkowy - 0/5
Całość - 23/30
Tak, limit słów mnie przeraził i później, przyznaje bez bicia, nie miałam zielonego pomysłu jak to dalej poprowadzić i w pewnym momencie mnie też zaczyna nudzić.
Ym, mam jedno zastrzenie - mianowicie , Dakota jest kobietą!
Ja znam: Dakota Jonson, Dakota Fanning, Dakota Rose - Każda z nich jest sławna i każda z nich jest kobietą.... Więc skąd to powszechne przekonanie, że Dakota jest męskim imieniem?
Tak, wychodzi na to, że oboje macie rację. ;)
Napisz komentarz
Zaloguj się, aby mieć możliwość komentowania