Blask i cień

Siedzę w pokoju,

widzę pustkę.

Czarno-biały świat

za mglistą kotarą.

Cień.

Mój nieustanny ochroniarz.

Jednak zawiódł,

nie obronił mojego serca.

Teraz ono przebija się,

przez gęstą barierę;

stworzoną przeze mnie.

Wylało tysiące ciepłych barw.

Moje życie nabrało ostrości,

blasku,

który pochłonął cień.