Buciowersy - Dekaos Dondi

mam ja buty mam ja buty

co sięgają mi do

pępka

przez to brzuch flakami stęka

muszę kupić buty nowe

drażni bardzo twarda skóra

te po prostu są do

picu

nie chce takich w moim życiu

wtedy ze mnie jest pokraka

wciąż na boki się kolybam

chyba zaraz się

zapatrzę

na dziewczynę też ma takie

wciąż narzeka nie dziwota

kiedyś weszła w żyto żyzne

podrapała sobie

ręce

teraz żyje w swej udręce

przez te buty jak wieżowce

nawet pośród nieużytków

dosięgały jej do

ramion

już jej mówię tuląc całą

tylko skradnę ja onuce

po zmaganiach w sklepach tylu

wnet dostałem ja po

twarzy

teraz leżę z nią na plaży

romantycznie tu i chłodno

aż tu skorpion bestia głupia

ukuł mnie tak prosto w

palec

my nie chcemy być tu wcale

mamy skwierczeć tak na boso

nasze mózgi bardzo strute

po co tu zawracać

bryzę

jam muszelkę nawet liżę

wtem horyzont ukazuję

piękne buty w liczbie cztery

co pasują nam jak ulał

lecz musimy się wypulać

coś nas gryzie ja pierdzielę

idźmy wreszcie stąd w

traktorach

lecz na koniec wiersz przywołam

my tak w buty se na zdrowie

by nie dostać już odcisków

kiedy w miękkim są klepisku