Były sobie świnki trzy, świnki trzy, świnki trzy... !

Była sobie pewna kobieta, która bardzo lubiła rośliny. Mieszkała w małym domku na wsi i miała w ogrodzie wiele kwiatów i warzyw. Pewnego dnia postanowiła zrobić sobie sałatkę z własnych produktów. Poszła do ogrodu i zaczęła zbierać sałatę, pomidory, ogórki i marchewki.

W tym czasie do jej ogrodu przywędrowały trzy małe świnki. Były głodne i szukały czegoś do jedzenia. Zobaczyły warzywa i postanowiły je zjeść. Jedna świnka zjadła sałatę, druga pomidory, a trzecia ogórki. Marchewki zostawiły na później.

Kobieta skończyła zbierać warzywa i wróciła do domu. Zauważyła, że brakuje jej sałaty, pomidorów i ogórków. Była bardzo zdziwiona i zła. Pomyślała, że ktoś jej ukradł. Poszła do okna i spojrzała na ogród. Zobaczyła trzy świnki, które zajadały się marchewkami.

Kobieta krzyknęła i pobiegła do ogrodu. Chciała przepędzić świnki i odzyskać swoje warzywa. Świnki się wystraszyły i chciały uciekać, ale były już za syte i ociężałe. Kobieta dogoniła je i złapała za uszy.

Kobieta była bardzo zła i chciała ukarać świnki. Postanowiła zrobić z nich bigos. Wzięła je do domu i włożyła do garnka. Dodała kapustę, grzyby, śliwki i przyprawy. Wstawiła garnek na ogień i czekała, aż się ugotuje.

Świnki były bardzo przerażone i smutne. Prosiły kobietę o litość i obiecały, że nigdy więcej nie będą jeść jej warzyw. Kobieta nie chciała ich słuchać i mówiła, że to ich kara za kradzież.

Ale wtedy coś się stało. Z garnka zaczął wydobywać się dziwny zapach. Nie był to zapach bigosu, lecz zapach kwiatów. Kobieta podniosła pokrywkę i spojrzała do środka. Zobaczyła, że świnki zmieniły się w piękne kwiaty.

Były to kwiaty w kolorach sałaty, pomidorów, ogórków i marchewek. Miały delikatne płatki i słodki zapach. Kobieta była bardzo zdziwiona i zachwycona. Pomyślała, że to cud.

Kobieta wyjęła kwiaty z garnka i posadziła je w doniczkach. Postawiła je na parapecie i podziwiała je. Pomyślała, że to najlepsze kwiaty jakie kiedykolwiek miała.

Świnki były bardzo szczęśliwe i wdzięczne kobiecie za dar życia. Pomyślały, że to lepsze być kwiatami niż bigosem. Zaczęły rosnąć i kwitnąć.

I tak żyli długo i szczęśliwie.