cięcie

węzły z dróg

dotykają nas i gubią

przemieszczamy się w miejscu

śnieg z fotela jest tylko bielą

umieramy na siedząco

dopiero ziemia nas prostuje

 

wstać i pójść

donikąd

przez wszystkie łuki

gdzie prostota jest sensem

 

oczy potrafią biec wyżej

pióra i wosk

ponad labirynty

cięcie
Autor: Jacom JacaM
Czytano 173 razy
Data dodania: 09.12.2019

Średnia ocena: 3.7  Głosów: 6

Zaloguj się, aby ocenić

Komentarze (5)

  • JamCi 09.12.2019
    Piękne. Dla mnie. Choćby już więcej dla nikogo.
  • kigja 10.12.2019
    takie trudne
  • betti 11.12.2019
    Takie zagmatwanie się w codzienności, z której na prostą prowadzi jedynie upadek. Puenty nie bardzo czaję.
  • Jacom JacaM 11.12.2019
    z labiryntu codzienności można się wyrwać, ale to też ma swoją cenę
  • betti 11.12.2019
    Coś w tym może być. Dzięki za rozjaśnienie.

Napisz komentarz

Zaloguj się, aby mieć możliwość komentowania