Ciekawe, Jakabyś Była

Witaj, maleńka. Brzydka dziś pogoda, prawda? Deszcz i plucha. Jest środek listopada, a dokładnie osiemnasty. Dzisiaj miałabyś roczek. Zdmuchnęłabyś świeczki, ale jeszcze nie rozumiałabyś, dlaczego wszyscy klaszczą i śmieją się. Ten dzień byłby kolejnym dniem twojego życia.

Nie ma dnia, w którym nie myślałbym o tobie. Codziennie zastanawiam się, jakabyś była. Może zostałabyś pisarką, albo nauczycielką, albo byś leczyła ludzi, albo śpiewała jak twoja matka. Ona ślicznie śpiewa, prawda? Jak byłaś jeszcze w jej brzuchu, to śpiewała ci różne piosenki. Mówiła, że jak przyjdziesz na świat, to też będzie ci śpiewać.

Ciekawe, jakbyś wyglądała. Może miałabyś mój uśmiech i oczy mamy, albo włosy babci, nos dziadka? Widziałem cię krótko, ale ty mnie nigdy. Nie zobaczyłaś mnie, ani mamy, nie zobaczyłaś nigdy naszej radości, ani smutku po twojej stracie.

Nie wiem, co myślał Bóg, kiedy nam cię odebrał. Moja mama, a twoja babcia mawiała, że najlepsi ludzie umierają pierwsi, gdyż kiedy wchodzi się do ogrodu, to najpiękniejsze kwiaty zostaną zawsze zerwane jako pierwsze. Właśnie taka byłaś. Najpiękniejszym kwiatkiem, który nigdy nie wyrósł, promykiem słońca, którego nigdy nie poznaliśmy. Bardzo tego żałuję, jednak wierzę, że tam, w niebie, jest ci lepiej. Ta godzina twojego życia była najpiękniejszą w moim życiu. Ja i mama jesteśmy naprawdę wdzięczni, że chociaż tyle mogliśmy się tobą cieszyć. Dziękujemy ci, Lilciu.