Cisza

Cisza jest cicha, jak noc gwiaździsta,

Lecz piękna zarazem jak stado motyli,

Cisza jest jak ciemność, i na odwrót,

Gdy wpadniesz w jedno z nich,

Pozostaniesz tam na wieczność,

Cisza jest jak ptak, kruk dokładnie,

Na jasnym niebie, w ciszy jak w grobie,

Lecz nie wiem, czy ty wiesz,

Że gdy sam zostaniesz w ciszy,

Świat się stanie lepszy dla ciebie,

Noc cicha jak zawsze,

Dla wszystkich czarna, mroczna, straszna,

Dla ciebie jednak piękna jasna,

Gdyż tylko ty uwierzył w milion gwiazd na niebie,

Lecz przyjdą takie noce, jak zawsze,

Lecz straszne, mroczne, przez chmury strącone,

Te noce minęły, ale czy na pewno?

Te noce dla innych ludzi, oj , nie minęły,

Zostały jak szarańcza na polu,

A ludzie przez to, niszczą, sapią, zawodzą głosem, atakują,

I to tylko po to by ujrzeć,

Te piękne noce, które ty pierwszy ujrzałeś,

Bo żeś był pewny że tam są, wierzył,

Że te gwiazdy, jak złoto,

Że ten księżyc, świecący jak srebro,

Są tam i zawsze będą,