Cmentarzysko

Gdzie pochowane są uczucia

których dawno chciałam się już pozbyć

Gdzie leżą ciała tych

których pokochałam przypadkiem

jednak (nie)chcący

Są tam

w ziemi

której każde ziarenko przesiąknięte jest krwią ludzkiego nieszczęścia

Są tam

gdzie słychać jęki zawodu

rozczarowania

rozpaczy

Są tam gdzie nie chce iść

cmentarz mnie przeraża

Komentarze (8)

Canulas 26.03.2018

Ładne, Caroline. Nie zawiodłem się. Jakoś tak... mnie nie przeraża, bardziej fascynuje, choć też nie do końca. Ale tekst bardzo ok.

Caroline 26.03.2018

Przeraża mnie ta nowa część cmentarza u mnie, wiesz ta świadomość, że umiera coraz więcej ludzi. Reszta cmentarza mnie zasmuca, szczególnie groby które nie są już odwiedzane, stają się zapomniane.
Dziękuje za odwiedziny :)

Anonim 26.03.2018

Bardzo dobry wiersz. Smutny, nostalgiczny, ale zachęca do refleksji. Spróbuję trochę dociec: być może pobyt na cmentarzu wywołał na tyle silne wspomnienia o innych, że powstał tak ciekawy tekst. Nie jest przeładowany emocjami czy zbyt dużo ilością słów, ale przykuwa swoją autentycznością, pozdrawiam piąteczka :-)

Caroline 26.03.2018

Wiesz kolejna rocznica śmierci nie jest czymś radosnym :/
Dzięki za odwiedziny :)

Skryty 27.03.2018

"Gdzie leżą ciała tych
których pokochałam przypadkiem
jednak (nie)chcący" <3
Smutny, ale zarazem bardzo refleksyjny. Ja też nie lubię cmentarzy, więc wiem, co czujesz. Pozdrawiam!

Caroline 27.03.2018

Mogę się pokusić o stwierdzenie, że cmentarze są w pewnym sensie fajne wieczorem we wszystkich świętych :)

Skryty 27.03.2018

Caroline tak, jak są "lampki", to na serio jest klimatycznie :) Dalej jednak wychodzę z założenia, że cmentarze są bardziej dla żyjących.

Caroline 27.03.2018

Skryty ja również, bo moglibyśmy zakopac ciało gdziekolwiek i wyszło by na to samo

Cmentarzysko

Komentarze (8)

Napisz komentarz