czerwiec

O rok więcej. Maki w polu

stoją chwiejne w tłumie zbóż.

Kontury ptasich skrzydeł

i chmury popielate

okryły cieniem pola.

Dalej

horyzont czarnym mianownikiem

rozdzielił ziemię i niebo.

Przestrzeń rozbrzmiewa burzą

wszystko przykryte pod płytami

ciężkich chmur.

Nad równiną rozłożystą

w rozlanym rubinie krwi

słońce osuwa się

jak martwe ciało -

w cichym szumie

wzrastających kłosów

dopełnia się ofiara