Czerwone usta

Po moim dawnym wizerunku pozostały tylko czerwone usta.

Stąpam po ziemi od setek tysięcy lat…

Jestem żywym symbolem, który nigdy nie umrze. Drugim po Bogu…

Znam świat od podszewki.

Ludzie uważają mnie za tego złego. Tego, który odpowiedzialny jest za wszystkie nieszczęścia.

Postanowiłem to sprawdzić.

Tylko czerwone usta…

Byłem świadkiem masowych mordów.

Jedynym, który przeżył zagazowanie.

Na moją skórę spadł deszcz fosforu, paląc tym samym niewinnych wokół mnie. Dzieci, kobiety, starców…

Nie pamiętam już, ile razy doświadczyłem bycia w centrum zamachu.

Za to wszystko obwinialiście mnie. Że steruje ludźmi, że kontroluje ich wolę.

Ja jedynie stałem obok, obserwując śmierć istot takich jak wy…

Słyszałem wersety ze świętych ksiąg padające z waszych ust, kiedy mordowaliście swoich bliźnich.

Wycieraliście nimi swoje gęby, utwierdzając się w tym, że robicie tak jak Bóg nakazał…

Znam świat od podszewki…

Jesteście wyznawcami ideologii, których tak naprawdę nie rozumiecie.

Jesteście wyznawcami religii, których nawet nie pragnęliście zgłębić.

Wystarczy tylko formułka, wpasowująca się w wasz światopogląd. Dla niej zrobicie wszystko. Z nadzieją, że w końcu nastanie Raj.

Oceniacie ludzi według swoich kryteriów.

Zdradzę wam sekret…

Czy bylibyście bogaci i sławni, czy też biedni i wytykani palcami.

Gdyby postawić was nagich w szeregu i rozciąć, nie byłoby żadnej różnicy.

W środku jesteście tacy sami.

Bije to samo serce, płynie ta sama krew…

Krwiście czerwone usta…

Stąpam po tym świecie i widzę wasze nieudolne starania, aby stworzyć Niebo na ziemi.

Jedynie co stworzyliście, to Piekło…

Mam mnóstwo imion.

Uważacie mnie za Pana Zła.

Dlatego postanowiłem zmienić swój wygląd. Skoro mam odpowiadać za masakry, morderstwa, gwałty, wojny w imię jakiejś pierdolonej formułki stworzonej przez nieudolny ludzki umysł, to wolałem uczyć się od najlepszych.

Upodobniłem się do człowieka…

Wiele razy, siedząc na skarpie widziałem atom niszczący cywilizacje. Koniec wszystkiego.

Czekałem wiele tysięcy lat. Znów zaczęto o mnie mówić, snując filozoficzne wywody.

Po kolejnych paru tysiącach znów był koniec.

I tak w kółko…

Garstka jedynie zrozumiała, że do szczęścia jest mały krok. Reszta natomiast stworzyła swoje Piekło, w którym krew przelewa się hektolitrami.

Dziwi mnie to, że taka osoba musi wam to mówić. Ten najgorszy z najgorszych.

Wieczny pęd za szczęściem, które i tak znajdziecie wyłącznie w środku, nie na zewnątrz.

Nie zdobędziecie go, mając nawet cały świat w garści.

Nie tędy droga…

A co jeśli żyjecie wiecznie?

Całym sensem stworzenia ma być to, aby zdobyć jak najwięcej za życia? Potem umrzeć i narodzić się znowu, aby robić to samo, czując smutek, bo mam mniej niż ktoś inny. Czy to pieniędzy, czy to władzy… Nie zważając na sposoby, jak to zdobędziecie.

Niewolnicy swojego ego.

Wieczna presja, stres...

Myślicie, że Ciemność jest ukryta głęboko pod ziemią…

Nie. Ciemność jest w waszych sercach. Nikt nie będzie was karał, bo sami siebie karzecie.

Szkoda na to czasu.

Jestem Diabłem, a po moim dawnym wyglądzie pozostały tylko krwiście czerwone usta…