Dobry tekst, dobrze się czytało.
Nie zrozumiałem "Na nogach ciężkie z kałuż stawy,", ale to też pewnie efekt poranny.
"Zgubiony rytm" to pewnie efekt, że w 2. 4. wersach w 2. strofie autor odszedł od 8 zgłosek (w pozostałych "parzystych" jest po 9). Ale nie razi.
Zdzisławie, dziękuję za komentarz :) Zgłoski liczyłem i celowo tak zostawiłem, gdyż – jak napisałeś – czyta się dobrze (ciekawy nasz jeżyk polski i długości słów wpływające na rytm).
Nie jestem zbyt zadowolony z wierszyka, jest napisany zbyt szybko, prze przemyślunku. Do poprawy, gruntownej.
Neurotyku, zgadzam się. Rzadko, ale nie zawsze równa długość wersów utrzymuje rytm czytania. Po prostu trzeba przeczytać raz i dwa i wtedy zdecydować.
Lubię nasz język, z jego pułapkami, ale i wielką możliwością wyrażania myśli na różne sposoby.
Neurotyku, Twój "Czerwony liść" jest rozedrgany, rozwiany i pięknie dryfujący wśród wielu innych jesiennych blasków, tak samo jak jesienny nastrój skrajnie niespokojny, który za chwilę staje się skończenie nostalgiczny... Mam jakieś niejasne przeczucie, że odzwierciedla Ciebie...
Jest interesująco ładny, ale nie na miarę tego co potrafisz przedstawić, dlatego daję dużą czwórkę. Pozdrawiam.
Podobał mi się rytm, i chociaż nie przepadam za przerzutniami to jakoś tak wtopiły mi się ładnie w Twój wiersz. Widzę, że w odpowiedzi na któryś komentarz napisałeś, że wiersz jest do poprawy. Właściwie dziwi mnie to trochę, bo ja prawie nigdy nie poprawiam raz ukończonego wiersza, no, ale nie narodzili się jeszcze dwaj tacy sami poeci ;) Nie wiem, jak ocenić ten wiersz. To trudne, oceniać uczucia i słowa tylko skalą od 1 do 5. Myślę, że jest wiele możliwych interpretacji tego tekstu, każda inna. Podoba mi się, że w utworze świt wstaje "mimo wszystko". To taka bardzo... przyjemna myśl. Że słońce nie patrzy na to, czy jest nam źle, czy dobrze. Zawsze wstaje, zawsze robi to tak samo. Jest w życiu bardzo niewiele rzeczy tak pewnych jak nadchodzący świt. To mi dało takie trochę... poczucie bezpieczeństwa :) Taką małą nadzieję, że kiedy wstaje nowy swit, to tak napawdę poprzedni traci na swoim znaczeniu, ale nie możemy przecież powiedzieć, że go nie było... Podoba mi się sen - podróżnik, który szuka czegoś realnego, i właściwie pojawia się taki troszkę żal, że być może nigdy nie znajdzie. A jednak, historia tego podróżnika jest niedokończona, i każdy niech dopowie swoje zakonczenie ;) I, być może bez powodu, być może to tylko kwestia mojego gustu, zazgrzytał mi rym wargach - barkach. To była ta jedna rzecz, która rzuciła mi się w oczy w sposób negatywny w twoim wierszu ;) Ocanki nie zostawię, bo nie potrafię, jak już napisałam, ocenić tego wiersza :)
Ale zostawiam ci komentarz, dłuuuugiiii i chyba nudny jak flaki z olejem ;)
My darlin' I have often thought of things we used to do,
And now I sit and wonder why you're gone and left me blue,
You said you'd never leave me, you said you'd never go,
Oh my darlin', why do I love you so?
Oh my darlin', why do I love you so?
Is it because you stroked my hair when you were by my side?
Or is it because of the tears you cried when your little puppy died?
You said you'd never leave me, you said you'd never go,
Oh my darlin', why do I love you so?
Oh my darlin', why do I love you so?
(Johnny Tillotson - Why do I love you so)
Nijak to się ma do Twojego wiersza, ale wiesz... liczą się chęci :)
Komentarze (15)
Nie zrozumiałem "Na nogach ciężkie z kałuż stawy,", ale to też pewnie efekt poranny.
"Zgubiony rytm" to pewnie efekt, że w 2. 4. wersach w 2. strofie autor odszedł od 8 zgłosek (w pozostałych "parzystych" jest po 9). Ale nie razi.
Nie jestem zbyt zadowolony z wierszyka, jest napisany zbyt szybko, prze przemyślunku. Do poprawy, gruntownej.
Lubię nasz język, z jego pułapkami, ale i wielką możliwością wyrażania myśli na różne sposoby.
Jest interesująco ładny, ale nie na miarę tego co potrafisz przedstawić, dlatego daję dużą czwórkę. Pozdrawiam.
Ale zostawiam ci komentarz, dłuuuugiiii i chyba nudny jak flaki z olejem ;)
My darlin' I have often thought of things we used to do,
And now I sit and wonder why you're gone and left me blue,
You said you'd never leave me, you said you'd never go,
Oh my darlin', why do I love you so?
Oh my darlin', why do I love you so?
Is it because you stroked my hair when you were by my side?
Or is it because of the tears you cried when your little puppy died?
You said you'd never leave me, you said you'd never go,
Oh my darlin', why do I love you so?
Oh my darlin', why do I love you so?
(Johnny Tillotson - Why do I love you so)
Nijak to się ma do Twojego wiersza, ale wiesz... liczą się chęci :)
Napisz komentarz
Zaloguj się, aby mieć możliwość komentowania