Człowieczeństwo

Nie sztuką jest być złym człowiekiem.

Wyzwaniem jest być człowiekiem.

Tak przynajmniej mówiłeś.

A ja słuchałem.

Chyba..

Zbyt nagle zniknąłeś z mego życia.

Wciąż widzę trumnę z dębowego drewna.

Właśnie tego dnia coś we mnie pękło.

Czyżbym się popsuł?

Było tyle dróg.

Tyle zakrętów.

Tyle skrzyżowań.

A ja wciąż nie mogłem im wybaczyć.

Zacząłem szukać.

Szukałem wytrwale.

Aż w końcu znalazłem.

A przywitałem ich takimi słowami.

To zemsta dziecka.

Za człowieka, który pełnił mi role ojca.

Widzicie?

Przypatrzcie się.

To są oczy złego człowieka.

Zostawiam wam życie.

I okaleczone ciała.

Ale wrócę tu.

Do tego czasu żyjcie w strachu.

Aż wrócę.

Nie jestem człowiekiem.

Jestem złym człowiekiem.

Chwileczkę?

O czymś zapomniałem?

No co to mogło być?

Ktoś.

Coś.

Mówił.

Dlaczego złym jest?

Czemu mściłem się?

Coś mi ucieka.

Co mnie czeka?

Chyba nic już nie wiem.

Czy ja?

To ja?

Już zaraz.

Chyba pamiętam.

Ale wpadka.

Przecież mówiłeś mi bym nie stał się zły.