CZUŁOŚĆ

Człowiek figura antropologiczna

nosząca znamiona ciała i duszy.

Nieuleczalna fizjologia odchodzenia,

jak starość, która nie przynosi ulgi

i młodość ledwo mieszcząca się w rękach.

 

To chwila, gdy rytm serca

przemija jak miliardy deszczowych kropel na szybie.

A to, co pozostaje to świadomość, nieposiadająca końca,

że na umieranie mogłoby już nie być miejsca.

A przecież wiedza to nie to samo, co czułość.

CZUŁOŚĆ
Autor: bezdomnydzwiek
Czytano 468 razy
Data dodania: 17.04.2016

Średnia ocena: 5.0  Głosów: 5

Zaloguj się, aby ocenić

Komentarze (5)

  • Łowczyni 17.04.2016
    Interesujący temat wiersza. :) Jedynie co mi niezupełnie odpowiada, to sama końcówka. Wydaje mi się, że ostatnie zdanie nie za bardzo pasuje do samej strofy. W sumie, nie znam się - nie słuchaj mnie. :D Tym razem zostawię 5-.
  • Julka2001 17.04.2016
    Cała prawda o człowieku, 5
  • little girl 17.04.2016
    Ode mnie również 5:)
  • Tina12 17.04.2016
    Leci zasłużone 5.
  • bezdomnydzwiek 17.04.2016
    Dziękuję:) Pozdrawiam

Napisz komentarz

Zaloguj się, aby mieć możliwość komentowania