Depersonalizacja
Jestem.
Kim i czy w ogóle?
Pytam siebie stale.
Tu mnie skrzywdzą, tam rozbawią.
Nie czuję się wcale.
Patrzę.
Tylko tyle mogę.
Siebie obserwować.
Kto lub co mną dziś kieruje?
Jeśli umiesz - zobacz.
Z zewnątrz
Wszystko jest inaczej.
Jestem tylko duszą?
Nie... Słyszałam, że to w duszy
Uczucia być muszą.
Wiem, że
Derealizacja
Kiedyś mnie dotknęła.
W coś większego się zmieniła
Jednak, nie zniknęła.
Świat ten
Nie jest moim światem.
Czy to brak miłości
Doprowadził do zaburzeń
Mojej świadomości?
Ciągle
Popełniam świadomie
Zbrodnie nieświadome.
Czyżby znowu mnie dopadły
Omamy rzekome?
Obcość
Własnych przeżyć,
Patrzenie z daleka.
Z nieskończoną niepewnością
Żyję jak kaleka.
Komentarze (12)
Podoba mi się, rzeczywiście treść wiersza idealnie wpasowuje się w jego tytuł. Bardzo przykre zjawisko, lecz ładnie udało Ci się je uchwycić. Zostawiam 5 :)
Dziękuję bardzo. :)
Dziękuję bardzo. :)
Napisz komentarz
Zaloguj się, aby mieć możliwość komentowania