Diagnoza

Przez ponad trzydzieści lat było mi ciężko i nikt nie potrafił powiedzieć mi dlaczego. Może nie chcieli. Dziś na własną rękę zdiagnozowałem co jest temu przyczyną. Zrozumiałem w końcu co powodowało, że bywałem apatyczny, zazdrosny, agresywny. Walczyłem często z bezsennością, stanami lękowymi, samonapędzającą się paranoją.

Przeszkadzało w pracy natrętnie napędzając zmysły.

Wreszcie było to kością niezgody w moim małżeństwie i niemal doprowadziło nas do rozpadku. Przeszkadzało mi we prawidłowym funkcjonowaniu i trzeźwej ocenie relacji z ukochaną żoną.

Jestem seksoholikiem.

Pamiętam, że za każdym razem kiedy przychodziła z pracy zmęczona i nie miała ochoty buzowały we mnie pretensje że mnie nie szanuje a tymczasem był to mój własny głód, który sprawiał że jest mi źle. Trawił i podkopywał nasz związek. Wpędził mnie nieszczęściem w inne nałogi rozbijając ego.

Ona co dzień z ciałem ostrym jak żyleta chodzi spać w jedwabnej koszulce a sztywne sutki formując kształtne stożki z powierzchni aksamitnego materiału.

Ona zresztą lubi te nasze sprośne igraszki. Zawsze jak biorę ją od tyłu mówi, że lubi paluszek w pupie. Raz leżąc na plecach dławiła się moją dzidą zaczęła się bawić cycuszkami aż dostała dostała przy tym orgazmu. Kazała mi dawać sobie klapsy po cipce aż wytryskało z pomiędzy nóg na wszystkie strony. Z rozkoszy prawie straciła przytomności.

Nie mam pojęcia jak mam z takim nałogiem walczyć.