Dlaczego tak długo?

Pokazałeś mi dawno zapomniane miejsce,

Siedzieliśmy tu zawsze,

Tylko we dwoje,

Trzymaliśmy pióra w dłoniach,

Na kolanach stosy kartek,

Opisywaliśmy piękno,

Każdą chwilę razem,

Usta bały się powiedzieć,

Kilka słów szczerych,

Lecz dłonie przelewały je na papier,

Może to głupie,

A nawet dziecinne,

Jednak ulgę to dawało,

Czytając je było milej.

Teraz stoimy tu,

Znów razem,

Trzymając się za ręce,

Ale już starsi,

Po wielu przejściach,

Zadajemy sobie jedno pytanie,

"Dlaczego tak długo?"

Czy na prawdę tyle czasu potrzebowaliśmy?

Aż tak wiele błędów popełnić,

Ile razy się sparzyć,

I po co?

By zrozumieć, że pisani sobie jesteśmy!