do mojego ciepła

przeciskam się pomiędzy drzewami

nie mogąc się przedrzeć przez gałęzie

tak jak w twoje myśli

nie mogę się wpleść

choć jedynie czasem wkradam się

pomiędzy słowa nienawiści

siadam na przełamanym pniu

myśląc czy nie jest dwudziestą rzeczą

na liście naszych

z kolejną osobą u boku by dać cios w bitwie

samotności

tylko że to odbija się jak w lustrze

serce rwie jeszcze bardziej gdy myśli zrywają wodze

i jak bite kundle

uciekają do ciebie pragnąc pogłaskania

jakbym nie umiała cię zastąpić

choć obok siebie mam tak samo ciepły kawałek mięsa

nie potrafi mnie on ogrzać

a bierze mnie obrzydzenie gdy myślę że mógłby ze mną robić

to co ty