dół

zabijam światło

w tobie i poprzez ciebie

ubrany w ptasie skrzydła

czekam jeszcze

jak pacynka na cudzej dłoni

krew z ust do ust

pamiętam mleko i benzynę

teraz mogę odejść

pojadę pociągiem do jutra

w mieście bez nazwy

zacznę oddychać samodzielnie

połamane palce krzywo się zrosły

to nic łopata nie wymaga finezji