Dom

Mój umysł jest domem. Dlaczego nie chcę do niego wracać?

Wspomnienia wypełniają wszystkie zakamarki. Nie jest on piękny.

Przepełnia go cierpienie. W ramach obrazów wielkie pustki.

Moje serce jest mym domem. Dlaczego nie chcę do niego wracać?

Jest on już martwy. Pozostało po nim tylko wspomnienie.

Płoną jego zgliszcza, które sam podpaliłem. Nie chcę jego odbudowy.

Moje oczy są oknami domu. Dlaczego nie chcę ich otwierać?

Okna te ciągle widzą deszcz. Na zewnątrz ogromna ciemność.

Nie potrafię ujrzeć niczego po za nią. Zamykam je każdego dnia.

Moje wspomnienia są łańcuchami. Dlaczego nie mogę ich zerwać?

Są byt silne dla mnie. Nie mam w sobie takiej siły.

Umieram przykuty do nich. Krew wypływa z zamkniętych ust.