Dronaż

Może gniew dominuje, a nie grzech w mojej winie

I nie proch definiuje ale to, że również przeminie

Prócz snu w lochu słów jest los, który jeszcze

Biorąc głos, dając złość, nocuje coraz częściej

Usiłuję się uwiecznić i usprawiedliwić

To, co we mnie widzą, a co przestaje dziwić -

Że próbują jasnowidzieć i nawiedzać mnie za skroń

Za jej broń, która każe się pochylić. I za dłoń

Chwytającą woń chmur, wyczuwaną nadlatując

Jak bojowy dron w stadzie wron. Gdy bombardując

Nie panuję nad obławą, chyba zbyt nobilituję

Zgadywanie, czy hodowanie węży w raju owocuje

Po dziś dzień koronuję cierń, ale nie rozumiem

Jak celebrować lęk albo cerberować dumę

Nie wybieram się na górę, bo na dole jestem tobą

Najlepszym w byciu sobą, w byciu najgorszą osobą