Dwa oddechy na sekundę

Szukamy sensu w bezsensie

Za malowanym sercem

Połamane drzewa

Już takie były

Uwięzieni w klatce

Trawiastej

Łatwo się wydostać

Nie możemy

Tylko ja i ty

I tylko dwa oddechy na sekundę

A na środku naszej klatki

Rosną chabry

Wybudujemy tam kościół

Nie będziemy się modlić

On będzie początkiem

Naszym

Twoim i moim

I naszych dwóch oddechów na sekundę

Wszystko powstanie

Na nowo

Z popiołu

I tylko my

I nasze łzy

Będziemy leczyć

Stare rany

Jak feniks

Może jeden

Może dwa

Oddechy na sekundę