Gałęzie

Dziwnie rozchylone gałęzie,

pomarszczone czoło,

zdziwienie w tłumie,

ktoś woła o pomoc...

Niebo zgniewane i tęgie,

puste źrenice,

wiatr gra...

idźcie stąd gałęzie...

Ktoś woła...

Tłum spieszny, wolny jednak życiu śpiewa,

dziwota, trzask

złamane gałęzie,

cichy był twój hałas...

A wołałaś...

Byłaś z nimi, wśród nich szłaś ulicą,

Cześć!

To ja, krzyczę i wołam,

cisza...

sama nie podołam...

Dziwnie rozchylone gałęzie,

dziwne ludzie z was,

niebo wciąż tęgie i tęgie,

nie idźcie w las!

Tylko nie w las!

Tam zginą małe gałązki,

małe pełne pąków ślicznych,

zabierze je wam,

zabierze,

pan od życiowych pomysłów...

sawIS FJ