Gasnące wesele

Zapomniane świece rozjaśniają ciemność

Kwiaty milczą, zadumane i spokojne

I zasypia gdzieś w półmroku biały welon

Lecz w tej ciszy

Nam nie wolno go zapomnieć

Gość ostatni drzwi zostawił uchylone

Może jeszcze chciał za siebie się obejrzeć

Może chciał zanucić jeszcze raz melodię

Zanim noc na zawsze zniknie

I odejdzie

Gasną świece i już dzień się prawie zbudził

Młoda para wyruszyła już w nieznane

Goście weszli między szarych, zwykłych ludzi

Aby w domach przespać ten pobladły ranek

Już sukienki się ukryły w głębi szafy

Już buciki są w pudełkach zakurzonych

Kiedy znowu się obudzą, aby tańczyć?

Bo już dzisiaj

To wesele

Jest skończone

Komentarze (5)

NataliaO 23.08.2016

Z przyjemnością czytam Twoje lekkie, przyjemne wiersze. Tą naturalność i delikatnośc, 5:)

Shiroi Ōkami 23.08.2016

"Gość ostatni drzwi zostawił uchylone
Może jeszcze chciał za siebie się obejrzeć
Może chciał zanucić jeszcze raz melodię
Zanim noc na zawsze zniknie
I odejdzie" ~ Ten fragment mi się podoba *-* Nie wiem czemu, ale wyobraziłam sobie, że ten gość był zakochany w pannie młodej, a ona wybrała jednak kogoś innego XD
Asiu kochana, może powinnaś zacząć wysyłać wiersze na wszelakie konkursy? :D

Ktokolwiek 23.08.2016

Shiro, czy ja wiem... dziękuję ;)

Alicja 23.08.2016

Ten wiersz jest naprawdę piękny, delikatny, subtelny. Czytając go przypomniało mi się wiejskie wesele :) Zostawiam 5 :)

alfonsyna 23.08.2016

Zawsze mnie zdumiewa ta lekkość, z jaką piszesz swoje wiersze - niezależnie od poruszonego w nich tematu. Niby wesele, a z taką nutą melancholii... bardzo mi się podoba. ;)

Gasnące wesele

Komentarze (5)

Napisz komentarz