Gdy odejdę

Gdy odejdę z tego świata

i pogrążę się w niebycie,

żadna to nie będzie strata.

Mniej o jeszcze jedno życie.

Przyjaciele i wrogowie,

wszyscy szybko mnie zapomną.

Tym ostatnim, swym odejściem

sprawię frajdę wręcz ogromną.

Skończą się wszystkie kłopoty,

znikną wzloty i upadki,

cała życia szarpanina.

Będzie spokój wieczny, gładki.

Lecz być może to nie koniec?

Może tam w zaświatach gdzieś,

borykania z problemami

trzeba będzie trudy nieść.

Bo po tamtej stronie cienia,

myślę o tym bez żenady,

może liczą się też różne

znajomości i układy?

Jeśli prawdą jest co mówią,

że człowiek całkiem nie umiera,

to na tamtym innym świecie

również ważna jest kariera.

Czas swój na tym trosk padole

jak umiałem, tak przeżyłem.

Choć nie byłem wzorem cnót,

wielkich świństw nie popełniłem.

Może mnie ktoś wspominając,

stwierdzi kiedyś słowem bratnim,

że nie byłem pośród ludzi

tym najgorszym i ostatnim.

Gdy odejdę z tego świata,

jedna tylko myśl przeraża,

że me ciało pochowają

w jakimś grobie na cmentarzu.

Nie chciałbym, żeby me ciało,

gdy je złożą w ziemi łono,

stało się robactwa żerem.

Wolałbym by mnie spalono.

Zaś me prochy rozsypano

nad wspaniałą "moją" Rzeką,

na wysokiej skarpy brzegu,

którą często podziwiałem,niedaleko.

Niech na moje pożegnanie

żadnych mów nie wygłaszają,

tylko pieśń "El kondor passa"

ku pamięci mej zagrają.

Moja dusza uwolniona,

nie spętana kłopotami,

jak ten kondor poszybuje

nad lasami i wodami.

Romuald Kaluta