Grobowiec Ojca Róż - Gül Baby, tureckiego derwisza, widziany o zmierzchu, na chwilę przed zaręczynami, które z pewnością mialy tam miejsce

- Więc słucham. Po co przyszliśmy?

- Po zawiść dojrzewających róż.

One nie znoszą, kiedy się rumienisz:

obnażasz ich dumę płatek po płatku

błyszczącym kącikiem ust.

Zbierzemy naręcza długich pokłonów

od drzew, co w każdą noc śnią

by jutrznia witała je należną czcią

gdy ta - już u twoich jest stóp.

Spląta się Dunaj w twoje włosy.

Rozpuścisz je - zapłaczą gwiazdy,

a gdy się w niebo roześmiejesz

zetną się w pył od trwogi.

- Lecz czemu takim ogrodem

chcesz władać razem ze mną?

- W Tobie odbija się umarły derwisz

i zmartwychwstaje imperium.