Handel Narkotykami

Juliusz: Gdzie jest marichuana?

Wroński: A gdzie są pieniądze?

Juliusz: Poczekaj. Chcę widzieć towar, jasne? Dam umawialiśmy się, że dajesz mi marihuanę, a ja tobie forsę.

Wroński: Gdzie ta forsa niedorajdo? Pies nie będzie milordowi narzucał ultimatum. To ty się zainteresowałeś towarem, a ja go sprzedaję. Najpierw dajesz kasę, a potem ja daję towar. Rozumiemy się?

Juliusz: Nie jestem pewien czy kupuje dobry towar, chcę go zobaczyć, panie do cholery.

Wroński: To gdzie ta forsa?

Juliusz: Jest w Kopalinie, tam za domem przy torach kolejowych zakopane w ziemi i oznaczone. Spokojnie. Teraz już wiesz gdzie jest forsa, więc daj mi towar. Czaisz? Ej? Dałem ci pieniądze, to ty daj mi towar.

Wroński: Nie ufam ci fircyku (wyciąga rewolwer i oddaje sześć strzałów w łeb Juliusza). Liż glebę!

Juliusz: (Upada na ziemię i jak dziecko w brodziku, ten tapla się w krwi)

Wroński: Liż glebę Karaimi! A teraz ja idę po forsę, a ty se tu śpij. O czym to on gadał? O marihuanie? Cóż to takiego?Nie wiem, ale mam forsę i go nabrałem, tego debila.(Odchodzi).

Komentarze (5)

Garyt 3 tygodnie temu

Z czymś mnie to się kojarzy ale z czym. Nie pewny.

Marian 3 tygodnie temu

No, można i tak dilować.

Garyt 3 tygodnie temu

Pewnie że można. i chyba w takowy sposób jest więcej korzyści

zapewne997 3 tygodnie temu

Juliusz: Gdzie podział się sprzedawca zielonego kwiatu?
Wroński: A gdzie są złote dukaty?
Juliusz: Poczekaj. Chcę widzieć towar, prawda? Umówiliśmy się, że dajesz mi zieloną trawę, ja zaś tobie monety.
Wroński: Gdzie ta moneta? Pies nie będzie milordowi narzucał warunków. To ty wyraziłeś chęć nabycia towaru, a ja go sprzedaję. Najpierw oddajesz sztukę, a wtedy ja przynoszę kwiat. Zrozumieliśmy się?
Juliusz: Nie jestem pewien, czy kupuję wysokogatunkowy towar, pragnę go ujrzeć, dobry człowieku.
Wroński: A gdzie ten dukat?
Juliusz: Jest w Kopalinie, tam za chacie przy torach kolejowych pogrzebane w ziemi i oznaczone. Spokojnie. Już wiesz, gdzie jest zapłata, więc przynieś mi kwiat. Dałem ci monety, więc teraz daj mi swoje dobra.
Wroński: Nie ufam ci, spryciarzu (wyciąga pistolet i oddaje sześć strzałów w głowę Juliusza). Liż glebę!
Juliusz: (Upada na ziemię i płynie we własnej krwi jak dziecko w kałuży).
Wroński: Liż glebę, wyrostku! A teraz ja idę po monety, a ty tu leżysz. O czym on mówił? O zielonej trawie? Co to takiego? Nie wiem, ale mam pieniądze i go oszukałem, tego głupca. (Odchodzi).

Piotr Tomasz Tabisz 3 tygodnie temu

Świetna parafraza

Garyt 3 tygodnie temu
Z czymś mnie to się kojarzy ale z czym. Nie pewny.
Marian 3 tygodnie temu
No, można i tak dilować.
Garyt 3 tygodnie temu
Pewnie że można. i chyba w takowy sposób jest więcej korzyści
zapewne997 3 tygodnie temu
Juliusz: Gdzie podział się sprzedawca zielonego kwiatu?
Wroński: A gdzie są złote dukaty?
Juliusz: Poczekaj. Chcę widzieć towar, prawda? Umówiliśmy się, że dajesz mi zieloną trawę, ja zaś tobie monety.
Wroński: Gdzie ta moneta? Pies nie będzie milordowi narzucał warunków. To ty wyraziłeś chęć nabycia towaru, a ja go sprzedaję. Najpierw oddajesz sztukę, a wtedy ja przynoszę kwiat. Zrozumieliśmy się?
Juliusz: Nie jestem pewien, czy kupuję wysokogatunkowy towar, pragnę go ujrzeć, dobry człowieku.
Wroński: A gdzie ten dukat?
Juliusz: Jest w Kopalinie, tam za chacie przy torach kolejowych pogrzebane w ziemi i oznaczone. Spokojnie. Już wiesz, gdzie jest zapłata, więc przynieś mi kwiat. Dałem ci monety, więc teraz daj mi swoje dobra.
Wroński: Nie ufam ci, spryciarzu (wyciąga pistolet i oddaje sześć strzałów w głowę Juliusza). Liż glebę!
Juliusz: (Upada na ziemię i płynie we własnej krwi jak dziecko w kałuży).
Wroński: Liż glebę, wyrostku! A teraz ja idę po monety, a ty tu leżysz. O czym on mówił? O zielonej trawie? Co to takiego? Nie wiem, ale mam pieniądze i go oszukałem, tego głupca. (Odchodzi).
Piotr Tomasz Tabisz 3 tygodnie temu
Świetna parafraza

Napisz komentarz

Zaloguj się, aby mieć możliwość komentowania