Poprzednie części: LBnR nr 66_monogramy października LBnR nr 67_łowcy mroku LBnR nr 68_woskowe ostatki LBnR nr 72 _ na krawędzi nocy LBnR nr 71 _ prostoduszny i sceptyczny głód

LBnR nr 73_hibernacja

zasuszone ściśnięte pomiędzy kartkami

spały

zawsze kiedy brałam książkę z regału

myślałam o nieśmiertelności

zatrzymane z pierwszym zachwytem

stokrotki

zakwitną na wichrowych wzgórzach

Mały Książę i wyblakła róża

uniesiona

skruszy wspomnienia

słodycz była głodem

wyrazista

zmieszana z kwaśnymi jabłkami

jak czerwone goździki wkroczyła do państwa

rozkwitała

i nie więdła szeleściła bez zapachu

a kwiaty kwitły rok w rok

inaczej

napawały smutkiem przechodzące twarze

ten upór piękna obok biedy

jawił obojętność i ból

jakby czas szedł po śladach wiosny

aż po ostatni bezdech

Komentarze

Bożena Joanna 2 tygodnie temu

Obudziłaś wiele wspomnień, zasuszone i żywe kwiaty, nie zawsze słodka rzeczywistość i czas wiosny, w którym grozi bezdech. Piękny wiersz!

pasja 2 tygodnie temu

Dziękuję pięknie za przebudzenie i miłe słowa. Pozdrawiam ciepło

befana_di_campi 2 tygodnie temu

Bardzo to lirycznie prawdziwe :)

Najserdeczniej :)

pasja 2 tygodnie temu

Dziękuję za spojrzenie i lirykę.
Serdecznie pzdrawiam

MarBe ponad tydzień temu

Głodni jesteśmy słodyczy
odganiamy piołun
wystrzegamy kwasu
odmawiamy pieprzu
z solą przesadzamy
aromat polnych kwiatów
nigdy nie wystarcza
Pozdrawiam

pasja ponad tydzień temu

Prawdą jest. Ciągle poszukujemy smaków. Dzięki

Piotrek P. 1988 tydzień temu

Bardzo dobry wierszyk. Kwiaty i owoce często skutecznie upiększają utwory, w których się pojawią. Czuć dobre marzenia o innym lepszym świecie, i wspomnienia za innymi, lepszymi czasami. 5, pozdrawiam :-)

pasja 6 dni temu

Pięknie dziękuję za odbiór i zajrzenie. Pozdrawiam ciepło😀

LBnR nr 73_hibernacja

Komentarze

Napisz komentarz