I see you

Utkwionym wzrokiem w niebycie

Spoglądam w dal, za Tobą.

Hamletowskie "być lub nie być"

Tak moje oczy los nas widzą.

I choć trudne bywa niemożliwe,

a niemożliwe realne, to chcę

By już język znalazł drogę,

A palce swoje zadanie ubogie

Tak bardzo lgnę do Ciebie,

Do Twego ciała, chcę je

Mieć, by pielęgnować, chronić

Cię,

bo moje oczy Cię

poznają.

Na żaden byt nie są już wrażliwe

Moje zielone receptory wzroku.

Widzą, co chcę by widziały,

By znalazły niemożliwe, Ciebie

Szukają, wciąż szukają

A moje hybris pozwala,

Żeby być dumnym z tego,

Co oglądają, ogrodów Semiramidy

One wiedzą,

Że to na co zerkają

Jest Tym,

Tym,

Czego pragną, by mieć przed sobą

Zawsze;