I tylko żaglowce żółte

I tylko żaglowce żółte

Pozostaną po nas

Płynąc dalej ciągle

Po oceanie życia

Z obdartymi żaglami

I kapitanem martwym

Zamkniętym w kajucie

Kierującym owym widmem

Pojawiającym się czasem

We wspomnieniach

Lub wyobrażeniach

Żywych jeszcze kapitanów

Czekających dopiero

Na sztorm swojej Śmierci

I walczących jeszcze

O jeden znak tylko

Który mógłby im powiedzieć

Że dotrą kiedyś do portu

Ale nie dotrą

Tylko umrą

I tylko żaglowce żółte
Autor: Szymon Szczechowicz
Czytano 714 razy
Data dodania: 24.04.2016

Średnia ocena: 4.6  Głosów: 11

Zaloguj się, aby ocenić

Komentarze (31)

  • Neurotyk 24.04.2016
    Pesymizm. Porównania i metafory na wysokim poziomie, widzę od dłuższego czasu zwyżkę formy, brawo, 5, braw :)
  • Szymon Szczechowicz 24.04.2016
    Dzięki! Miejmy nadzieję, że zwyżkę nie chwilową :D
  • NataliaO 24.04.2016
    Jakoś tak wpasowałeś się wierszem w mój nastrój i jutro, które mnie czeka. Pięknie to brzmiało, wszystko współgrało. 5:)
  • Szymon Szczechowicz 24.04.2016
    Jutro niestety czeka na każdego z nas. I jutrzejsze jutro nosi najgorsze z imion... PONIEDZIAŁEK!!! (symfonia grozy) Dziękuję! :)
  • Neurotyk 24.04.2016
    żaglowe żółte - żaglowce :)
  • Szymon Szczechowicz 24.04.2016
    Poprawione, dzięki! :)
  • Neurotyk 24.04.2016
    Szymon Szczechowicz, a proszę :) Piękny wiersz. "Żółte" ładnie gra z "żaglowiec", czy tylko dlatego tak wybrałeś?
  • Szymon Szczechowicz 24.04.2016
    Neurotyk nie chcesz wiedzieć :D
  • Neurotyk 24.04.2016
    Szymon Szczechowicz, taa, żółta banderola XD
  • Szymon Szczechowicz 24.04.2016
    Neurotyk historia tego sformowania jest szalenie prosta... Otóż, jak to zwykle bywa, pomysł ten naszedł mnie, gdym na tronie siedział i odbierał hołd od moich poddanych. Pomyślałem sobie ,,żółte żaglowce" a chwilę później napisałem wiersz :D
  • Neurotyk 24.04.2016
    Szymon Szczechowicz, żółte kaczeńce wrosły ci w klozet :D
  • Szymon Szczechowicz 24.04.2016
    Neurotyk Tak, zobrazujmy to taką właśnie metaforą. Nie bądźmy obsceniczni :)
  • alfonsyna 24.04.2016
    Ależ w tym straszliwie pesymistyczny ładunek. Mimo to, a może dlatego, podoba mi się. To trochę tak, że co byśmy nie zrobili, jak daleko byśmy nie próbowali uciec, ten ostateczny sztorm i tak każdego z nas dopadnie. I wraz z tym bardzo optymistycznym wnioskiem zostawiam 5 :)
  • Szymon Szczechowicz 24.04.2016
    Dziękuję stosując komentarz optymistyczny! :)
  • marcepanowypotwor 24.04.2016
    A moi bracia właśnie bawią się w piratów i na koniec każdego zdania słyszę 'arrr!' :D przez wiersz się płynie, czułam się trochę jak rzucona w wodospad - taki zaakcentowany koniec, jak spadanie ;)
  • Szymon Szczechowicz 24.04.2016
    Mam nadzieję, że się nie rozbiłaś, szczurze lądowy, spadając zeń! Arrrrr! Dzięki! :)
  • Lucinda 24.04.2016
    Zastanawiałam się trochę, czy skomentować, czy pozostawić ten utwór bez śladu po sobie (no poza piąteczką). Zdecydowałam się na to pierwsze, choć właściwie nie mam wiele do powiedzenia. No bo bez sensu jest pisać tylko, że mi się podoba, a z drugiej strony ciężko mi jeszcze ubrać w słowa swoje myśli, może są zbyt chaotyczne. Mogę jednak powiedzieć, że takie wiersze, które niekoniecznie muszą mieć rygorystyczną budowę, ale zawierają te obrazowe metafory, niosąc w ten sposób za sobą nastrój, niezależnie od tego, jaki by on był, bardzo przypadają mi do gustu. To one sięgają do mojego wnętrza i pobudzają to, co zazwyczaj jest uśpione, czyli refleksje, tę lirykę, którą mnie cały czas zarażałeś, przecież ona musiała gdzieś być. Potrafisz zarazić mnie również tą atmosferą, którą budujesz w takich utworach i za to mogę Ci być wdzięczna. No ale widzę, że trochę za bardzo się w to zagłębiam, czas na kolejną dawkę kuracji matematyką dla zachowania równowagi. Zostawiam jak zwykle 5:)
  • Szymon Szczechowicz 24.04.2016
    Och, Liryczna Lucindo, dziękuję bardzo :) Jeśli podobają Ci się takie twory to koniecznie zaczekaj aż w szkole będziecie omawiać awangardy dwudziestolecia i poezję lingwistyczną, która powstała po wojnie już i która opierała się przede wszystkim na języku i metaforach :)
  • Lucinda 24.04.2016
    Szymon Szczechowicz, no innego wyjścia niż czekać to chyba nie mam :D
  • Lotta 24.04.2016
    "sztorm śmierci" genialne! To i ode mnie piąteczka do kolekcji. :D
  • Szymon Szczechowicz 24.04.2016
    Dziękuję, dziękuję ;)
  • TeodorMaj 24.04.2016
    Piękne! Absolutnie wielkie 5 :)
  • Szymon Szczechowicz 24.04.2016
    Dziękuję ;)
  • Angela 24.04.2016
    Znowu statki i znowu tak smutno. 5
  • Szymon Szczechowicz 24.04.2016
    Ehh Angelu, przepraszam no :) I dziękuję!
  • Niemampojecia96 24.04.2016
    Ej, muszę ze smutkiem, lecz szczerze całkowicie się z nimi wszystkimi powyższymi nie zgodzić i rzec, że pierwszy, który mi się nie podoba Twój wiersz ;c. Po ''widmem'' skończyłabym strofę i rozpoczęła nową, albo chociaż postawiła kropkę, bo jakoś wydaje mi się to dobrnięciem do końca myśli (czy czegośtam, nie wiem). ''Wspomnieniach-wyobrażeniach'' - stać Cię na o wieeeeeeele leeeeeepsze rymy.

    ''Ale nie dotrą

    Tylko umrą'' - rozbawiło mnie to niebywale. Nawet nie wiem dlaczego. Tak wprost? To miało być tragiczne? Nie wiem, wkradł się Charlie Chaplin? Może nie mam serca?

    Wiesz, że zazwyczaj Twą poezję uwielbiam. Pasjami. Ale to: najn.
  • Szymon Szczechowicz 24.04.2016
    Tu nie miało być żadnych rymów, nie szukaj ich, bo ja ich nie szukałem :) Dzięki!
  • Billie 24.04.2016
    wow, ale świetny wiersz, jestem pod wrażeniem. Porównania są takie dobitne. 5 :)
  • Szymon Szczechowicz 24.04.2016
    Dziękuję bardzo Bil! :)
  • Rasia 26.04.2016
    Ten wiersz nie należy z pewnością do Twoich najlepszych, tutaj nie zagrały we mnie prawie żadne emocje, po prostu nie odczułam zaskoczenia. Pod względem technicznym jest naprawdę dobrze napisane, przyjemnie się czyta, bardzo rytmiczne, ale jednak treściowo czegoś mi zabrakło, więc dla równowagi 4,5 czyli 5 tym razem :)
  • Szymon Szczechowicz 26.04.2016
    Rozumiem, dziękuję bardzo :)

Napisz komentarz

Zaloguj się, aby mieć możliwość komentowania