*** (ile będzie... )

Komentarze (7)

• 
  00.00 25.04.2019

  Spirytus, o co chodzi w tym wierszu?
• 
  jesień2018 25.04.2019

  Mnie się wydaje, że to wiersz o śmierci, przemijaniu, coś nas zachwyca, coś nas boli, obrzydza, a potem my znikamy i cały nasz świat znika razem z nami, mimo że ten obiektywny trwa nadal... (Dla kogo?) (A może ogólniej to jest o rodzaju ludzkim, który nadaje światu znaczenie i który kiedyś zniknie?) Ale mogę się mylić, bo też nie jestem dobra w interpretowaniu. Może Wrotycz zajrzy i lepiej wyjaśni :) Tak czy inaczej wiersz mi się bardzo podoba. Pierwsza strofa przepiękna.
• 
  spirytysta 26.04.2019

  Bardzo dobrze interpretujesz. Chodzi dokładnie o postawienie problemu, czy kategorie estetyczne są obiektywne i człowiek je tylko dostrzega w konkretach, czy też subiektywne i bez człowieka nie istnieją. Odpowiedzi nie znam, podobnie jak pl. Pozdrawiam
• 
  Enchanteuse 25.04.2019

  Ładne, nawet bardzo. Aż chce się rzec: naucz mnie pisać, spirytysto.
• 
  spirytysta 28.04.2019

  Dziękuję, nawet bardzo :)
• 
  Wrotycz 26.04.2019

  Dlatego zaistnieliśmy i każde czujące stworzenie. Rzeczywistość (wszechświat/wszechświaty) potrzebuje odbicia i oceny. Nawet ułomnej klasyfikacji.
  Co mnie tu zastanowiło...
  Nie dajesz przykładu 'brzydoty' pozaludzkiej. Nie ma jej w naturze (mam na myśli pozabiologiczną)? No i czy piękno nie jest względne?
  Jest, wystarczy popatrzeć na kontrowersyjne artefakty czczonych bóstw. Ale ten poranek przy górskim strumieniu - czy komuś kiedykolwiek by się nie spodobał?
  Ciekawy wiersz, drąży.
• 
  spirytysta 26.04.2019

  Rzeczywiście, jeśli chodzi o brzydotę, ta pozabiologiczna tak nie bije po oczach :) Co nas najbardziej brzydzi? Brzydka twarz, ekskrementy, przykre zapachy... ;)

Napisz komentarz

Zaloguj się, aby mieć możliwość komentowania