Istnieć bez celu

Gdy czas stanie się dla mnie wiecznością, wtedy wspomnę przeszłość, której nigdy nie miałem...

Zmarnowana dusza dana martwemu ciału, zniknie zapomniana w otchłani ludzkiej niepamięci...

Miłością dla innych, cierniowym kolcem w mym sercu...

Codziennością świata, niemożliwym tchnieniem moim...

Bez miłości, bez planu jutra, z żalem do siebie, żyję zwany człowiekiem...

Gdy ostatnia ma łza spłynie, zabraknie dłoni, i słów mówiących w żalu i rozpaczy..

 

Brak mi Ciebie...

Średnia ocena: 4.4  Głosów: 8

Zaloguj się, aby ocenić

Komentarze (7)

  • KarolaKorman 09.04.2015
    Za życia, można umrzeć z miłości :(, podobało mi się. Takie szczere i od serca 5 :)
  • NataliaO 09.04.2015
    Bardzo piękne. Zgadzam się z Karolą widać, że od serca pisane; 5:)
  • wolfie 09.04.2015
    Ile tutaj jest smutku i nostalgii...
  • Prue 09.04.2015
    Na prawdę dość dużo nostalgii. Ode mnie 4
  • Angela 09.04.2015
    Piękne, i takie smutne że rwie serce na strzępy. Za smutne na uśmiechniętą buzie 5
  • DuŚka ^.^ 09.04.2015
    Jest bardzo szczere, porusza serca co zasługuje na 5 :')
  • Tajemnicza... 03.05.2015
    Hmm tekst bardzo dobry, szczery. Bardzo smutny, myślę od pięciu minut do czego mogłabym się przyczepić. No ale chyba nie ma takiej rzeczy tu taj. Myślę, że pisałeś ten tekst, z tęsknoty za kimś. Być może się mylę. Wiersz piękny. Daje 5.

Napisz komentarz

Zaloguj się, aby mieć możliwość komentowania