Aniołek wśród demonów mafii. Rozdział 1.

Wyobrażaliście sobie kiedyś jak wygląda życie wplątanej w mafię? Do niedawna sama nie umiałam sobie tego wyobrazić. Jak jest naprawdę?

Poniedziałkowy poranek, godzina 9:00. Budzę się ze swojego słodkiego snu, przecieram oczy delikatnie się rozciągając. W pokoju panuje półmrok, ah tak zasłonięte rolety. Przewracając się na bok zauważam jego- mężczyznę mojego życia, członka największej mafii narkotykowej w Polsce. Jego imię to Amadeusz, aczkolwiek każdy używa pseudonimu „Premier”. W gangu każdy z nas ma pseudonim, nie mówimy do siebie po imieniu. Dzięki tej zasadzie zostałam dla wszystkich „Istną”. Nagie ciało ukochanego mocno rozpalało mnie i moje myśli. Wpatrując się w jego buzię i zjeżdżając coraz niżej zatrzymuję się na jego tatuażach, które umiejscowione są na większości jego ciała. Dłonią zaczynam dotykać klatki piersiowej, paluszkami jeżdżąc wzdłuż tatuaży, jak gdyby malując je. W pewnej chwili składam pocałunek na jego szyi i opieram swoją głowę, mój policzek styka się z delikatną skórą mojego Ukochanego. Spędzam tak kilka następnych minut marząc i myśląc. Moje myśli jednak w jednej chwili znikają, słyszę dzwoniący budzik. Szybko go wyłączam chcąc dać Premierowi jeszcze chwilę snu. Jest chłodno, moje nagie ciało szybko daje mi o tym znać, po ciele przechodzą mnie ciarki. Przechodzę do łazienki, wypełniam wannę wodą i relaksując się obmyślam plan na dzisiejszy dzień. Z zadumy wyrywa mnie jednak myśl o przygotowaniu dla Amadeusza śniadania, Szykuję oczywiście to co mój mężczyzna kocha najbardziej- jajecznicę. Wchodząc na górę postanawiam obudzić go pocałunkiem.

-Kochanie, zrobiłam dla Ciebie śniadanie. Wstawaj- mówię cicho i znowu całuję jego cudowne usta. Premier budząc się odwzajemnia moje pocałunki, otwiera oczy i słodko ziewając mówi:

-Nie mam zamiaru jeszcze wstawać, skorzystaj z chwili wolnego i masz mnie zaspokoić- Jego zdanie przerywa telefon, odchodzę do garderoby.

Słysząc rozmowę zaczynam się nieco martwić. Zawsze boję się, że Amadeusz nigdy nie wróci ze swoich „akcji”. Dzisiejszego dnia nasza mafia miała przyjąć ogromną dostawę narkotyków przewożoną przez granicę w najróżniejsze sposoby o których świat nie wiedział. Wybieram elegancką koszulę i resztę dodatków do ubioru dla mojego Ukochanego. Zawsze ufa moim wyborom, sama doskonale wiem w czym wygląda najlepiej. Premier wstając z łóżka bierze szybki prysznic i dołączając do mnie w garderobie z kieszeni wyjmuje małą torebeczkę z kokainą, wciąga ją i podchodzi.

-Kocham Cię-szepcze słodko do mojego ucha.

Nie odpowiadam, całuję go namiętnie.

-Wybrałam dla Ciebie na dzisiaj tę koszulę, będzie cudownie na Tobie leżeć.-

Amadeusz uważnie przygląda się jednak tylko mi i rzuca

-Masz zamiar zostać tylko w bieliźnie? Nie pozwolę Ci tak paradować przy moich kumplach, znowu będę zły.-

Spoglądam w lustro oglądając się, wykonuję seksowny obrót przed lustrem

- Wyglądam dobrze. Boisz się, że zbyt mocno podniecę Twoich kolegów?-

Premier zaczynając się ubierać kiwa głową i mówi:

-Wiem, że kochasz być w centrum uwagi ale pamiętaj, że jesteś moja. Nie pozwolę Cię nikomu tknąć ani ślinić się na Twój widok.-

Te słowa mówiły same za siebie, jego troska była oznaką miłości i oddania.

-Wiesz, że kocham tylko Ciebie. Nigdy Cię nie zdradzę, wiem jak kończą niewierne kobiety gangsterów..- Amadeusz stojąc w rozpiętej koszuli wsłuchuje się w moje słowa i bez niczego wysuwa z kieszeni pistolet mierząc nim we mnie.

-Dokładnie to Cię czeka Kochanie..- uśmiecham się i klękając przed nim patrzę ulegle w jego pełne powagi oczy. Razem ze mną na dół zsuwa się dłoń z pistoletem w ręce nadal mierząc we mnie. Przysuwam się i powoli oblizuję lufę broni, kocha kiedy jestem oddana i ufam z całego serca.

-Dobra dziewczynka- mówi i każe mi wstać. Wie, że jestem jego, że zawsze będę wierna jak piesek swojemu Panu..

Wracamy do swojej porannej rutyny, siadamy do śniadania, pijemy kawę i rozmawiamy o interesach. Do drzwi nagle dzwonią członkowie naszego gangu chcąc zabrać mój największy skarb na akcję. Zarzucam na siebie jego bluzę, która mimo wszystko nie przykrywa mnie całej. Podchodzę otwierając drzwi. Do naszego domu wchodzi dwóch mocno umięśnionych mężczyzn. Spoglądają na mnie znając moje gierki, wiedzą jak kocham ich kusić ale dzisiaj jest inaczej. Twoja bluza na mnie nieco ich rozczarowuje.

-Cześć Chłopaki, wchodźcie. Premier kończy śniadanie- zamykam drzwi i wchodzę tuż za nimi.

Jak zawsze czują się jak u siebie w domu, goszczą się sami co bardzo lubię, jesteśmy rodziną. Nieco dziwną ale jednak rodziną. Nie trwa to długo, już po chwili zostaję sama, jak zawsze. Nigdy nie zabierają mnie ze sobą, w gangu mamy zasadę, że kobiety są największymi Skarbami. Dbają o nas, kochają i nigdy nie wystawiają. Tak było też i teraz...

Dzień mijał mi bardzo powoli, obmyślałam plan na dzisiejszy wieczór. Otóż po udanym transporcie nasz szef- najwyżej postawiony w gangu- organizuje dla nas imprezę w swoim klubie. Klub bardzo znany, jeden z lepszych, bardzo dochodowy i opłacalny, ponieważ w nim sprzedawany jest cały towar. Przepatrując swoją garderobę znajduję idealną sukienkę na tę okazję. Doskonale wiem, że muszę prezentować się jak prawdziwa dama na salonach. Moją głowę jednak nadal zaprząta jedna myśl- martwię się o Amadiego, wiem jakie to ryzykowane i nigdy nie chciałabym oglądać mojego mężczyzny zza krat. Czas mija nieubłaganie, czekam mocno zniecierpliwiona kiedy do domu wchodzi on- szef naszej mafii. Nigdy nie poznałam jego imienia, wszyscy nazywamy go „szefem” lub „Santosem”. Santos jak zawsze wchodzi bez uprzedzenia, nie puka i zachowuje się jak u siebie. U jego boku stoi trzech, dobrze zbudowanych „goryli”. Mina szefa wskazuje na jego zdenerwowanie, trzyma telefon w ręku wykrzykując:

-Ma to być załatwione, nie obchodzi mnie to.- Nie wiedząc o co chodzi przygotowuję dla niego drinka, stojąc przy stole i czekając aż skończy rozmowę.

Po chwili odkłada telefon spoglądając na mnie, nie byłam gotowa na jego przyjście. Mam na sobie tylko swój dość seksowny szlafrok

-Czemu nie jesteś ubrana jak należy? Nie powinnaś tak paradować przede mną?- rzucił chłodno w moją stronę.

Mimo wszystko w jego oczach widać, że podoba mu się to. Jest bardzo dominujący, kocha rozkładać nas po kątach jakby go to podniecało.

-Czy mam się przebrać? Bardzo przepraszam ale nie wiedziałam, że będzie Pan dzisiaj u mnie w odwiedzinach..- odpowiadam szybko nieco spanikowana.

Zawiązując szlafrok mocniej, ściskając go w miejscu swojej talii.

-Nie, zostań. Czy wiesz jakim odważnym mężczyzną jest Premier? Dzięki Twojemu facetowi zarobiliśmy dzisiaj dużo hajsu.- Uśmiecham się słodko wiedząc, że wszystko się udało.

- Chyba powinniśmy to uczcić- mówię wyjmując szampana i nalewając go do kieliszków.. -Jego ochroniarze przypatrują mi się bardzo dobrze, nieco mnie to peszy ale nie daję tego po sobie poznać. Podaję Santosowi kieliszek i upijam nieco szampana.. -

-Może uczcimy to w nieco inny sposób?- mówi wstając i mocno dociskając mnie do stołu swoim ciałem, doskonale wiem jak to działa, Santos chce mnie wykorzystać.

-Czy Twoi ochroniarze mogą znaleźć sobie zajęcie?- chłopaki szybko znikają wychodząc z domu.

Zostajemy sami. Spoglądam mu w oczy i już po chwili czuję jak jego męskie ciało dotyka mojego. Szybkim ruchem całuje moją szyję, odchylając swoją głowę daję mu doskonały dostęp do niej. Delikatnie ustami pieści mą skórę, chwilami przygryzając ją. Zsuwa ze mnie mój szlafrok i zostaję już w samej bieliźnie opierając się o stół. Korzystam z okazji i próbuję się wyrwać z jego uścisku. Jego ręce mocno ściskają moje ciało. Podczas mojej nieudanej próby wyrwania się do domu wchodzi Premier. Amadeusz spoglądając na nas, podchodzi i jak gdyby nigdy nic całuje mnie mówiąc:

-Cześć Kochanie.- Wita się z Santosem i patrząc na nas pozwala mu kontynuować. Santos nie czeka na pozwolenie rozbiera mnie szybko rozkoszując się moim ciałem. W jednej chwili jednak przestaje, odsuwa się ode mnie z mocno widocznym wzwodem w spodniach. Rzuca szybko:

-Widzimy się wieczorem- podając dłoń Premierowi i jeszcze raz gratulując mu dzisiejszego sukcesu. Nagle szybkim ruchem łapie mnie mocno za włosy i przyciągając do siebie szepcze:

-Wieczorem masz być moja, pamiętaj.- odchodzi szybkim krokiem nawet nie żegnając się, zostawia mnie bezbronną, przestraszoną sytuacją.

Zrozpaczona zaczynam szukać schronienia w ramionach ukochanego. Premier przytula mnie i mówi:

- Co Ty wyprawiasz? Co to miało być? Uwodzisz nawet mojego szefa?!- wykrzykuje machając rękami, nagle uderza pięścią w stół.

Szybkim ruchem wyjmując swoje zapasy kokainy, wciąga kreskę i łapiąc mnie za włosy przyciąga do siebie.

-Jesteś moja pamiętasz? Masz być mi wierna- przystawia pistolet do mojej skroni, zaczynam płakać czując go na sobie..

Premier widząc moje łzy ociera je dłonią. W jego oczach widzę dezorientację.

-To on mnie zmusił, chciał mnie zgwałcić.- mówię cicho opadając na ziemię.

Tej nocy nie poleją się tylko moje łzy...