Whoah.
Ogólnie to akcja gna do przodu, trochę za szybko jak dla mnie, ale rozumiem, że za długie też nie może być. Fajne zakończenie. Lubię twoje teksty, a ten jest chyba jednym z najnormalniejszych :D 5
Interpunkcja dosłownie leży, radziłabym też popracować nad powtórzeniami, nawet w jednym akapicie znalazłam ich dosyć dużo. Popracuj trochę nad tym i powinno być lepiej. :) Ogólnie opowiadanie 3/5
Dam dwa przykłady z pierwszego akapitu :)
"Wyruszyliśmy pięknego słonecznego dnia przemierzając ogromny Bieszczadzki las" między "pięknego", a "słonecznego" powinny być przecinki oraz w "Kończąc zadaszenie dosłyszałem się lekkiego warczenia zza skarpy nieopodal", po "zadaszenie" też powinien być przecinek :)
Lubie Twoje pomysły na opowiadania. Ale, że by nie było, że Ci słodzę. To powiem, że ten dialog jest taki słabiutki. I tak daje 5:) bo całość jest dobra.
Przecież nie będę Ci wypisywać błędów z całego opowiadania, podałam tylko przykłady co nadmieniłam w komentarzu. :) Zwróciłam Ci tylko na to uwagę, to nie jest powód, żeby mieć jakieś wielkie pretensje. :)
Zacznijmy od tego, że niezbyt się bałem. W jednym miejscu mogłeś rozegrać wszystko całkiem inaczej: "Dziewczynę zalała krew, a dziwne monstrum wydało cieniutki piskliwy dźwięk, który miał za zadanie zawołać więcej takich osobników."
Nie potrzebnie napisałeś, że miało zwabić inne potwory. Mogłeś wstawić tutaj jakieś pomruki, drżącą ziemię, zwiastująca nadchodzące chordy potworów, smród zgnilizny, potępieńcze wrzaski. Im dłuższy byłby opis tego, co czuje bohater i tego, co się dzieje w koło, tym większe napięcie byś zbudował. Za szybko pchasz akcję do przodu.
Cytat: "Zabrałem ze sobą nóż i zapałki, a trójka moich kompanów wodę i (tutaj mogłeś śmiało dać przecinek, przez to drugie "i" wyszła dziwna kompozycja zdania) jakieś sznurki oraz żyłki."
Powtórzenia! W pierwszym akapicie rzygałem wilkami, w drugim krwią.
Interpunkcja (pozwolę zacytować jakiś fragment tekstu):
Gdy byliśmy już na końcu ścieżki, dostrzegłem pełno małych chatek. Nie byłem pewny czy ktoś w nich mieszkał, lecz z wielką ciekawością podszedłem, by bliżej się przyjrzeć. Przystanąłem przy jednej z nich i zawołałem do siebie Agatę. Dziewczyna podeszła i tak jak ja, zaniemówiła. Sposób, z czego została wykonana chatka, był dla nas przerażający. Do szkieletu owej chatki posłużyły kości. Kości, które nie przypominały wyglądem żadnej, którą posiadają zwierzęta. Na szkielet zaś, założona została ludzka skóra. Wywnioskowałem to po dotyku i kości, która przebiła skórę. Odszedłem (tutaj powinien być przecinek) by złapać oddech, gdy nagle usłyszałem jakby łamanie kości i odwracając się (tu przecinek) widziałem dziwną głowę wystającą ze ściany chatki. Agata krzyczała wniebogłosy, a ja nie potrafiłem jej pomóc, gdyż dziwny stwór o twarzy bez skóry, wgryzł się w jej nos. Przebił się szybko przez chatkę i trzymając ją za braki rękoma, odgryzł. Dziewczynę zalała krew, a dziwne monstrum wydało cieniutki piskliwy dźwięk, który miał za zadanie zawołać więcej takich osobników. Zebrałem się do ucieczki, gdy spostrzegłem (tu przecinek) jak zapala się wielka pochodnia stojąca w wodnym jeziorku, a z głębi wody wychodzą coraz to brzydsze poczwary. Biegnąc kolejnymi korytarzami (tu przecinek) trafiłem na ścieżkę, którą wcześniej szliśmy. Postanowiłem, że szybko się stąd uwolnię i zawiadomię służby, lecz tę myśl przerwał widok wypatroszonego człowieka bez nóg tuż przy tunelu, który był moim wejściem. To był Maciej. Te potwory dorwały też i jego. Nagle coś posmyrało mnie po ręce i gdy wystraszony odskoczyłem, aby zobaczyć co to, ujrzałem linę prowadzącą w górę tunelu. Chwyciłem ją mocno i wdrapywałem się ile sił. Udało mi się wyjść i przeżyć, wbiegłem jeszcze głębiej w las (tu przecinek) zostawiając resztę na śmierć.
Jak poprawisz, będzie oki. Teraz zostawiam 3.
PS. Nie bierz tego do siebie, nie uwziąłem się czy coś. Po prostu od dziś postanowiłem zająć się jakimiś konkretniejszymi komentarzami na opowi. ;)
Akurat dodałeś opowiadanie i tak wyszło.
Daniel, uwziąć? Jestem wdzięczny i popieram taką akcje gdzie autor może też sobie coś poczytać pod opowiadaniem i dostrzec co mógł zrobić, a co zmienić. Dziękuje i liczę, że nie znudzi Ci się za szybko :D
"że dziesiątki wilków wyło, warczało i wydawało inne dźwięku podczas tego biegu." tu jest dobra literówka
"Ku mojemu zdziwieniu mnóstwo wilków przebiegło" po zdziwieniu przecinek :)
"Na środku polany ułożony był stos kamieni," po na środku przecinek
"Ogromna dziura w ziemi z tunelem prowadzącym w dół ciemnej nicości" po ziemi przecinek :P
I ogólnie w drugim akapicie dosyć często pojawia się słowo "krew" to trochę razi :/
A żeby nie było, że jestem wredna i, że pewnie mam okres (:P) to powiem, że fabuła mnie zaciekawiła :)
Dziękuje Tobie jak i Nyu ^^ To tylko większa motywacja! Tak jestem dziwny :D
Anonim21.06.2015
Ja raczej skupiam się na treści, bo sama robię masę błędów. Opowiadanie mnie wciągnęło. Aż mam ochotę czytać więcej twoich opowiadań. Może i zdarzają się powtórzenia, ale niech podniesie rękę tan, kto ich czasem nie robi. Albo literówki, czy zapomnienie o przecinku, co również może zdarzyć się każdemu. Ode mnie zasłużone pięć, za ogólne wrażenie, zaciekawienie i przerażenie XD
"Razem z moją grupą postanowiliśmy zrobić sobie mały survival w lesie. Zabrałem ze sobą nóż i zapałki, a trójka moich kompanów wodę i jakieś sznurki oraz żyłki." - no to się przygotowali do biwaku, że ho ho.
"dosłyszałem się lekkiego warczenia zza skarpy nieopodal." - niezgrabne określenie, raczej "usłyszałem lekkie warczenie".
"Rzuciłem spojrzenie przez bark" - raczej chyba przez ramię.
"wilki nie biegły i nie cieszyły się z pięknej pogody." - stado wilków które zbiegało ze skarpy... nie biegło? To rzeczywiście zastanawiające, nawet bardzo.
"Wilki żyją w swoich watahach, lecz nie taką ilością." - w takiej ilości
"Oczami doliczyłem się około siedemdziesięciu sztuk plus te, które mi umknęły." - no to niesamowity ma wzrok w tych oczach, skoro policzył nie tylko wilki które widział, ale jeszcze te których nie widział.
"Minęło ledwo pół godziny, gdy znaleźliśmy się na dole." - wchodzili do dziury przez pół godziny?
"Stwierdziliśmy szybko, że wpadając tu, nie czekał na nikogo, tylko poszedł szukać wyjścia. " - i oczywiście nie próbował wyjść wejściem.
"Postanowiłem, że szybko się stąd uwolnię i zawiadomię służby (...) Udało mi się wyjść i przeżyć, wbiegłem jeszcze głębiej w las, zostawiając resztę na śmierć. " - i nie powiadamiając żadnych służb. Bo tak.
Zakończenie opowieści do niczego nie pasuje, nie ma żadnej logiki.
Sz. Panie,
ja nie pisze p to, aby komuś zaimponować. Zrozum to!
Pisze, żeby przekazać jakąś myśl, a co Ty z tym zrobisz nie jest już moją sprawą,
bo ja nie mam zamiaru kimkolwiek manipulować.
Mi nie zależy ba tym, że wywierać na kimś wrażenie lub szukać uznania.
Dla mnie to "opowi.pl" jest miejscem, gdzie ćwiczę pisanie..
Chcesz to czytaj, nie chcesz to nie narzekaj, że tekst zły lub słaby.
Nawet nie wiesz, że tu czasami pokazuje się literatura,
która na zewnątrz zyskuje uznanie a tu potępienie.
Śmieszne to, ale tak jest.
Mój znajomy opublikował tu utwór za który tu uzyskał wielkie potępienie,
a dzieło to należało do tomu, za który ten autor dostał literacka nagrodę.
Nie złe to, co nie?
Tutaj nie wypisuję błędów, bo inni już się za to zabrali. Rzuciło mi się ich w oczy całkiem sporo, zaczynając od literówek i interpunkcji aż po niewłaściwe użycie słów. Np. dosłyszałem się lekkiego warczenia => dosłyszałem lekkie warczenie, Sposób, z czego została wykonana chatka, był dla nas przerażający. Do szkieletu owej chatki posłużyły kości. => sposób, w jaki została wykonana chatka, a i to odnosi się bardziej do przymiotnika, czyli "porządnie", "kiepsko" itd. tutaj raczej chodziło o materiał. No i rozbawiło mnie trochę, jak Aga wytropiła Tomka, skojarzyła mi się ze zwierzęciem, a przecież nim nie była.
Sama scena zniknięcia Tomka skojarzyła mi się z Harrym Potterem (z którą częścią, to za nic w świecie nie pamiętam, ale chyba Więzień Azkabanu? Tyle że tam Ron został wciągnięty do podobnej dziury przy bijącej wierzbie). Tak, wiem, dziwne skojarzenie :D Nie przestraszyłam się jakoś specjalnie, czegoś tu zabrakło mimo całkiem fajnego pomysłu. Tutaj trójeczka :)
Komentarze (28)
Ogólnie to akcja gna do przodu, trochę za szybko jak dla mnie, ale rozumiem, że za długie też nie może być. Fajne zakończenie. Lubię twoje teksty, a ten jest chyba jednym z najnormalniejszych :D 5
"Wyruszyliśmy pięknego słonecznego dnia przemierzając ogromny Bieszczadzki las" między "pięknego", a "słonecznego" powinny być przecinki oraz w "Kończąc zadaszenie dosłyszałem się lekkiego warczenia zza skarpy nieopodal", po "zadaszenie" też powinien być przecinek :)
Nie potrzebnie napisałeś, że miało zwabić inne potwory. Mogłeś wstawić tutaj jakieś pomruki, drżącą ziemię, zwiastująca nadchodzące chordy potworów, smród zgnilizny, potępieńcze wrzaski. Im dłuższy byłby opis tego, co czuje bohater i tego, co się dzieje w koło, tym większe napięcie byś zbudował. Za szybko pchasz akcję do przodu.
Cytat: "Zabrałem ze sobą nóż i zapałki, a trójka moich kompanów wodę i (tutaj mogłeś śmiało dać przecinek, przez to drugie "i" wyszła dziwna kompozycja zdania) jakieś sznurki oraz żyłki."
Powtórzenia! W pierwszym akapicie rzygałem wilkami, w drugim krwią.
Interpunkcja (pozwolę zacytować jakiś fragment tekstu):
Gdy byliśmy już na końcu ścieżki, dostrzegłem pełno małych chatek. Nie byłem pewny czy ktoś w nich mieszkał, lecz z wielką ciekawością podszedłem, by bliżej się przyjrzeć. Przystanąłem przy jednej z nich i zawołałem do siebie Agatę. Dziewczyna podeszła i tak jak ja, zaniemówiła. Sposób, z czego została wykonana chatka, był dla nas przerażający. Do szkieletu owej chatki posłużyły kości. Kości, które nie przypominały wyglądem żadnej, którą posiadają zwierzęta. Na szkielet zaś, założona została ludzka skóra. Wywnioskowałem to po dotyku i kości, która przebiła skórę. Odszedłem (tutaj powinien być przecinek) by złapać oddech, gdy nagle usłyszałem jakby łamanie kości i odwracając się (tu przecinek) widziałem dziwną głowę wystającą ze ściany chatki. Agata krzyczała wniebogłosy, a ja nie potrafiłem jej pomóc, gdyż dziwny stwór o twarzy bez skóry, wgryzł się w jej nos. Przebił się szybko przez chatkę i trzymając ją za braki rękoma, odgryzł. Dziewczynę zalała krew, a dziwne monstrum wydało cieniutki piskliwy dźwięk, który miał za zadanie zawołać więcej takich osobników. Zebrałem się do ucieczki, gdy spostrzegłem (tu przecinek) jak zapala się wielka pochodnia stojąca w wodnym jeziorku, a z głębi wody wychodzą coraz to brzydsze poczwary. Biegnąc kolejnymi korytarzami (tu przecinek) trafiłem na ścieżkę, którą wcześniej szliśmy. Postanowiłem, że szybko się stąd uwolnię i zawiadomię służby, lecz tę myśl przerwał widok wypatroszonego człowieka bez nóg tuż przy tunelu, który był moim wejściem. To był Maciej. Te potwory dorwały też i jego. Nagle coś posmyrało mnie po ręce i gdy wystraszony odskoczyłem, aby zobaczyć co to, ujrzałem linę prowadzącą w górę tunelu. Chwyciłem ją mocno i wdrapywałem się ile sił. Udało mi się wyjść i przeżyć, wbiegłem jeszcze głębiej w las (tu przecinek) zostawiając resztę na śmierć.
Jak poprawisz, będzie oki. Teraz zostawiam 3.
PS. Nie bierz tego do siebie, nie uwziąłem się czy coś. Po prostu od dziś postanowiłem zająć się jakimiś konkretniejszymi komentarzami na opowi. ;)
Akurat dodałeś opowiadanie i tak wyszło.
"Ku mojemu zdziwieniu mnóstwo wilków przebiegło" po zdziwieniu przecinek :)
"Na środku polany ułożony był stos kamieni," po na środku przecinek
"Ogromna dziura w ziemi z tunelem prowadzącym w dół ciemnej nicości" po ziemi przecinek :P
I ogólnie w drugim akapicie dosyć często pojawia się słowo "krew" to trochę razi :/
A żeby nie było, że jestem wredna i, że pewnie mam okres (:P) to powiem, że fabuła mnie zaciekawiła :)
"dosłyszałem się lekkiego warczenia zza skarpy nieopodal." - niezgrabne określenie, raczej "usłyszałem lekkie warczenie".
"Rzuciłem spojrzenie przez bark" - raczej chyba przez ramię.
"wilki nie biegły i nie cieszyły się z pięknej pogody." - stado wilków które zbiegało ze skarpy... nie biegło? To rzeczywiście zastanawiające, nawet bardzo.
"Wilki żyją w swoich watahach, lecz nie taką ilością." - w takiej ilości
"Oczami doliczyłem się około siedemdziesięciu sztuk plus te, które mi umknęły." - no to niesamowity ma wzrok w tych oczach, skoro policzył nie tylko wilki które widział, ale jeszcze te których nie widział.
"Minęło ledwo pół godziny, gdy znaleźliśmy się na dole." - wchodzili do dziury przez pół godziny?
"Stwierdziliśmy szybko, że wpadając tu, nie czekał na nikogo, tylko poszedł szukać wyjścia. " - i oczywiście nie próbował wyjść wejściem.
"Postanowiłem, że szybko się stąd uwolnię i zawiadomię służby (...) Udało mi się wyjść i przeżyć, wbiegłem jeszcze głębiej w las, zostawiając resztę na śmierć. " - i nie powiadamiając żadnych służb. Bo tak.
Zakończenie opowieści do niczego nie pasuje, nie ma żadnej logiki.
ja nie pisze p to, aby komuś zaimponować. Zrozum to!
Pisze, żeby przekazać jakąś myśl, a co Ty z tym zrobisz nie jest już moją sprawą,
bo ja nie mam zamiaru kimkolwiek manipulować.
Mi nie zależy ba tym, że wywierać na kimś wrażenie lub szukać uznania.
Dla mnie to "opowi.pl" jest miejscem, gdzie ćwiczę pisanie..
Chcesz to czytaj, nie chcesz to nie narzekaj, że tekst zły lub słaby.
Nawet nie wiesz, że tu czasami pokazuje się literatura,
która na zewnątrz zyskuje uznanie a tu potępienie.
Śmieszne to, ale tak jest.
Mój znajomy opublikował tu utwór za który tu uzyskał wielkie potępienie,
a dzieło to należało do tomu, za który ten autor dostał literacka nagrodę.
Nie złe to, co nie?
Wiec proponuję ostrożnie z krytyka postępować.
Pozdrawiam!
JP.
Pozdrawiam
JP.
Sama scena zniknięcia Tomka skojarzyła mi się z Harrym Potterem (z którą częścią, to za nic w świecie nie pamiętam, ale chyba Więzień Azkabanu? Tyle że tam Ron został wciągnięty do podobnej dziury przy bijącej wierzbie). Tak, wiem, dziwne skojarzenie :D Nie przestraszyłam się jakoś specjalnie, czegoś tu zabrakło mimo całkiem fajnego pomysłu. Tutaj trójeczka :)
Napisz komentarz
Zaloguj się, aby mieć możliwość komentowania