Jedno spojrzenie...

,,Jedno spojrzenie wystarcza by wiedzieć w czyje oczy pragnie się spoglądać przez resztę życia"

Ciągle słyszymy od rodziców, że mamy beztroskie życie, że jedynym naszym obowiązkiem jest nauka. Nienawidzę tych stwierdzeń!!! Czy oni nie widzą, że każdy ma problemy, odpowiednie do swojego wieku?! Dla małego dziecka problemem jest to, że śnieg znikł, a dla nas? Dla nas...Tu zaczynają się schody. Pierwsze miłości, nauka, lekcje, zakazy, nakazy, zranienie, myśli samobójcze, przecież mamy masę spraw, masę decyzji do podjęcia, ale nie. Przecież my prowadzimy beztroskie życie, które jak widać nie jest wcale takie kolorowe.

Każdy marzył kiedyś o miłości jak z filmu lub książki. Ja też. Większość osób taką miłość przeżyło. Ja nie.

Kacpra znam od roku. Jest przystojnym chłopakiem, który podoba się dziewczynom. Ja do nie dawna nie zwracałam na niego szczególnej uwagi. Był chłopakiem mojej koleżanki.

Ale pewnego czerwcowego dnia wszystko się zmieniło. Byliśmy razem na wycieczce. Siedzieliśmy obok siebie w autobusie. Dużo rozmawialiśmy, śmieliśmy się, słuchaliśmy muzyki. I tak cały dzień. Było naprawdę wspaniale. Dwa dni później znowu spotkaliśmy się na wycieczce. Po raz kolejny dużo rozmawialiśmy. Nawet się sobie nawzajem pozwierzaliśmy. Nie był już z Aleksandrą. Nasi znajomi od razu zaczęli gadać, że jesteśmy parą i w ogóle same bzdury i do tego robili nam razem zdjęcia. To, że jesteśmy prą to nie była prawda. On mi się nawet nigdy nie podobał. Ale tego dnia wszystko obróciło się o 180 stopni bo zobaczyłam jego oczy. Hmm oczy. Niby nic. Ale Kacper ma takie piękne oczy. I to chyba w nich się...zakochałam. Oczywiście nie powiedziałam mu o tym. Z początku dużo ze sobą pisaliśmy. Z czasem coraz mniej. Aż w końcu wcale. Smutne? Nie, po prostu życiowe... :'(

O wszystkim tym wiedziała moja przyjaciółka Marika. Dzieliłam się z nią wszystkim. Ona zawsze mnie wysłucha, pocieszy i rozweseli. Gdy opowiedziałam jej o wszystkim pocieszała mnie, mówiła, że wszystko się ułoży... Od dłuższego czasu Marika pisze z Kacprem. Świetnie się dogadują. Piszą całe noce. Wydaje mi się, że ona mu się podoba, chociaż Marika twierdzi że tak nie jest.

-Czy jestem zła?

-Nie.

-Czy jest mi smutno?

-Bardzo.

Aż ciężko uwierzyć ile może się zmienić przez jeden rok.

,,Nie kochaj za urodę, bo przeminie. Nie kochaj za włosy, bo posiwieją i się przerzedzą. Nie kochaj za gładką skórę, bo zwiotczeje i się pomarszczy. Nie kochaj za figurę, bo łatwo ją stracić. Nie zakochuj się w charakterze, bo on też może się zmienić. Zakochaj się w oczach. Tylko one przez całe życie pozostaną tak samo piękne. W oczach jest ukryta prawda o człowieku."- Ja zakochałam się w oczach. Zakochałam się. Bez wzajemności. Bez sensu. Bez przyszłości.

Mężczyźni nie mają pojęcia jak długo w głowie kobiety pozostają słowa, które wypowiedzieli...- No właśnie nie mają pojęcia. On też nie ma. Pamiętam wszystkie nasze rozmowy, konwersacje, WSZYSTKO co powiedział...Napisał mi kiedyś, żebym nie przejmowała się innymi, miała na wszystko wyjebane....Napisał, że mi ufa...

To, że się uśmiecham, śmieje i żartuje nie zawsze znaczy, że u mnie jest zajebiście. Ja po prostu nie lubię pokazywać, że jest mi źle, że jestem smutna. Bo...bo...bo nie mogę przestać o niem myśleć...Zaciskam pięści i patrzę przed siebie. Mój świat rozpada się na części, a On nic o tym nie wie...

- Wszystko minie-powiedział Rozum

-Wszystkie rany się zagoją- wyszeptało serce

- Zaczniemy żyć od nowa!- ucieszyła się Dusza

-No, no..- pomyślała Pamięć z ironicznym uśmieszkiem.

Hmm...To już koniec. Happy end'u nie będzie. Bo happy edn'y są w filmach i książkach...Bo live is brutal and full of zasadzkas and sometimes kopas w dupas...