jednoznaczność

dotyk dłoni zostawił

trwałe ślady w pamięci

nieład nie znalazł miejsca

jasność mówi tak wiele

aleja platanów

prowadzi do snu

nim trafi

na dzień pełen obietnic

wspomnienie znajduje

oparcie na ramieniu

różowej pełnej zapachu bluzki

śpiew ptaków przypomina

muzykę nasyconą mgnieniem wiosny

prowadzi ścieżkami

rozwija je nieznany jeszcze czas

forma jest taka

jak marzyliśmy

chociaż to fantazja

jest realna jak wtedy

czujemy w niej siebie

wystarczająco

2.2024 andrew