Jestem Iwan IV Wasylewicz, zwany Groźnym.

Jestem Iwan IV Wasylewicz, zwany Groźnym, pierwszy car Rosji i wielki książę moskiewski. Urodziłem się w 1530 roku, a w 1547 roku zostałem koronowany na cara. Od tego czasu rządzę moim krajem z mocną ręką i nieustanną ambicją. Moim celem jest uczynić Rosję potęgą, która zdominuje całą Eurazję i będzie się liczyć na arenie międzynarodowej. Nie cofnę się przed niczym, aby osiągnąć ten cel. Nie obchodzą mnie ludzkie cierpienia, ani sprzeciwy moich poddanych, ani zagrożenia ze strony moich wrogów. Jestem car i mam prawo do wszystkiego.

Moja ekspansja terytorialna rozpoczęła się od podboju Chanatu Kazańskiego i Chanatu Astrachańskiego, które były ostatnimi bastionami mongolskiej Złotej Ordy. Pokonałem ich wojska w kilku bitwach i zająłem ich stolice w latach 1552-1556. W ten sposób zabezpieczyłem wschodnią granicę Rosji i otworzyłem drogę do dalszej kolonizacji Syberii. Zbudowałem też potężną twierdzę w Kazaniu, która miała być symbolem mojej władzy nad tym regionem.

Następnie skierowałem swoją uwagę na zachód, gdzie toczyłem wojnę z Rzeczpospolitą Obojga Narodów i Królestwem Szwecji o dostęp do Bałtyku. Chciałem zdobyć porty morskie, które pozwoliłyby mi handlować z Europą Zachodnią i rozwijać moją flotę. W 1561 roku podbiłem Inflanty, które były lennem Polski-Litwy. W 1570 roku zaatakowałem Tallinn, stolicę Estonii, która była częścią Szwecji. Jednak oba te państwa stawiły mi silny opór i nie udało mi się ich pokonać ostatecznie. Wojna trwała do 1583 roku i zakończyła się niewielkimi zmianami terytorialnymi.

Na południu prowadziłem również wojnę z Imperium Osmańskim i Chanatem Krymskim, które często najeżdżały moje południowe prowincje i porywały ludzi w niewolę. W 1571 roku Tatarzy spalili Moskwę, zabijając około 80 tysięcy ludzi. W odwecie w 1572 roku pokonałem ich armię pod Mołodiem. W 1579 roku zdobyłem Azow, ważny port nad Morzem Czarnym. W 1582 roku zawarłem pokój z Turcją, który zapewnił mi pewną stabilność na południu.

Moje podboje nie były łatwe ani tanie. Kosztowały mnie wiele krwi i skarbu. Musiałem utrzymywać wielką armię i flotę, budować fortyfikacje i drogi, wysyłać kolonistów i misjonarzy. Musiałem też stawiać czoła buntom i spiskom wśród moich bojarów, którzy nie podzielali mojej wizji i chcieli ograniczyć moją władzę. Niektórzy z nich próbowali nawet mnie zamordować. Nie miałem litości dla nich.

Zorganizowałem okrutną policję tajną, zwaną opriczniną, która ścigała i karciła moich wrogów. Zabijałem, torturowałem, konfiskowałem majątki, wyganiałem z ziemi. Nie oszczędzałem nawet mojej rodziny. W 1581 roku w gniewie zabiłem własnego syna, Iwana, który sprzeciwiał się mojej polityce. To był największy błąd mojego życia.

Mimo wszystkich trudności i cierpień, uważam, że moje rządy były korzystne dla Rosji. Zwiększyłem jej terytorium i prestiż. Wprowadziłem wiele reform administracyjnych, prawnych, wojskowych i gospodarczych. Popierałem kulturę i naukę. Zbudowałem wiele kościołów i klasztorów. Byłem pierwszym carem, który napisał swoją autobiografię i kodeks praw.

Nie żałuję niczego, co zrobiłem. Uważam się za wybranego przez Boga do sprawowania władzy nad Rosją. Jestem dumny ze swojego przydomka Groźny, który oznacza potężny i budzący respekt. Nie boję się śmierci, bo wiem, że wejdę do historii jako wielki władca i bohater narodowy. Niech Bóg mi wybaczy moje grzechy i niech błogosławi moją ojczyznę.

Amen.