Kajtek

I kolejny usnął

Ja wcale nie chciałem

To.. to nie do końca byłem ja. To... to coś napływa z najbardziej oddalonych stref podświadomości, z martwej strefy mego starganego ciągłym poczuciem winy mózgu.

Ta czarna masa - niczym szarańcza opanowuje uprawy – tak i ona przejmuje kontrole nad moimi rękoma.

Mój ulubiony nuż – lubię go bo jest duży ostry. Mój ulubiony nuż – ten którym kroje pomidory i szynkę na kanapki do pracy. Mój ulubiony nuż jest wykorzystywany przez to coś.

Kajtek – bo tak nazywam mój ukochany, idealnie naostrzony kawałek nierdzewnej stali – ostatnio nie ma nic do roboty. Wszyscy m mojej pracy posnęli. Fakt jest późno ale żeby wszyscy tak szybko kładli się spać? I czemu nie chcą nawet wstać z łóżek?! Jestem samotny, chcę aby ktoś ze mną porozmawiał.

Może moja sąsiadka się poświęci?

To tylko chwilka.

Zadzwonię do niej.

Chwile później

Dryń dryń. Dryń dryń. Kocham ten dźwięk. Kajtek! Goście!