Karabin

Jedni mówią, że wojna

To już przeszłość.

Inni do tej przeszłości wracają

Nawet sama nie wiem, z jakiego powodu.

A ja należę do ludzi,

Którzy z powodu tej przeszłej wojny

Płaczą.

Nie dlatego, że kogoś w niej straciłam,

Choć jest to możliwe.

Ja płaczę dlatego,

Że straciliśmy tyle,

A dostaliśmy mało.

Przelaliśmy tyle krwi

I swojej,

I wrogiej.

Czarnymi kulami zabijaliśmy

I byliśmy zabijani.

A karabin wrośnięty w ramię żołnierza,

Już nigdy się go nie zerwie.

Gdyż ten karabin

To jak aorta i serce.

Bez niej

Serce nie żyje.