Kolorowe liście.

Kolorowe liście szumią pod stopami.

Tworząc ocean dźwięków między nami.

Tych głośnych pochodzących od rozumu.

I tych cichy, niesłyszalnych dla tłumu.

Ludzi co biegną w tę i z powrotem.

Ludzi co wzajemnie mieszają się z błotem.

Bawiących się z prawdą w chowanego.

Wmawiających szczęściu, że nie ma tu miejsca dla niego.

Bo życie dawno się stało przedstawieniem, z rolą drugoplanową.

Która nigdy nie pozwoli odrodzić się nam, z popiołów na nowo.

A ludzka dusza od dawna już korzenie zapuściła.

W lesie, w którym i gwiazda się zgubiła.

A księżyc nie mógł jej losu odmienić.

Więc postanowił ją w jesień przemienić.

By raz na rok na uświadamiała.

Że nasze życie trwa tyle, co jesień.