Kołysanka

Wyobraź sobie, że leżysz w sypialni. Jeszcze minuta do północy, a ty znudzony oglądasz w telewizji horror z lat 80. Pewnie byś zasnął, gdyby nie ta kołysanka śpiewana niczym przez małe dziecko. Pojawia się nagle. Bohaterzy wymieniają między sobą dialogi, jednak ty zdajesz się nie zwracać na to uwagi. Po twoim ciele przepływają ciarki a na twarzy pojawia się swojego rodzaju grymas zadowolenia. Wszystko byłoby dobrze, gdyby nie ta reklama. Puszczona w kluczowym momęcie filmu daje ci znać, że coś jest nie tak, bowiem do twoich uszu wciąż docierają słowa cichutkiej piosenki.

Co raz to brutalniejsze i odważne wywołują lęk i mdłości. Z chwili na chwilę okrywasz się kordłą i nie panując nad rzeczywistością chowasz pod nią całe ciało łącznie z głową. Pocisz się. Twoje przerażenie zamienia się w histeryczny płacz, gdy drzwi do pokoju otwierają się. Głośne skrzypnięcie, po którym słychać głośny trzask, rani twoje uszy. Telewizor wydaje głuchy dźwięk, gdy z nagla sygnł zostaje przez coś zakłucony. Światło. Tak. Ono da ci siłę. Z naiwną myślą odkrywasz się szybko i z całych sił biegniesz do włącznika. Pstryk. Lampka otoczona przez ciemność nie wydobywa z siebie najmniejszego blasku. Cały się trzesąc przypominasz sobie o tym, że spaliła się rano tego samego dnia a ty rozleniwiony jak zawsze, nie miałeś ochoty jej wymienić. Otwierasz drzwi i ciężko dysząc wybiegasz na korytarz. Rozglądając się dookoła wybierasz drogę do łazienki. Nie jest długa. Kilka kroków, przesówasz wejście i niczym huragan wchodzisz do środka szybko je zamykając. Twoje oczy nie wiedzą na czym się zatrzymać. Nerwowo szukasz miejsca gdzie możesz się schować. Zaraz. Coś się rusza. Coś jest pod prysznicem. Zabrudzona szyba nie pozwala ci ujrzeć co jest w środku. Tak. To na pewno to. Malutka dziecięca dłoń tak blada, że wyróżnia się w ciemnościach. Próbujesz się wydostać. Zamknięte. Z nadzieją na szczęśliwy koniec ciągniesz z całej siły naiwnie myślac, że zamek da za wygraną i puści. Stuknięcie. Dziecko wali z całej siły w szkło, tak jakby chciało, je skruszyć.

Ciągniesz co raz mocniej. Puszcza. Już masz wychodzić, gdy nagle mała dłoń chwyta za twoją nagawkę od spodni. Upadasz, odwracając przy tym twarz. Dopiero wtedy to dostrzegasz. Ta blada twarz, ostre paznokcie i zakrwawiona od szkła skóra nie należą do nikogo, kto byłby żywy. Czarne oczy wpatrują się w ciebie, a zaszyte usta wykrzywiają w uśmiechu, raniąc przy tym głęboko wargi, z których zaczyna cięknąć krew. Ręcę co raz mocniej zaciskają się na tobie. Słyszysz kroki. Dopiero wtedy dociera do ciebie, że było ich dwóch. Ten w twoim pokoju na pewno był starszy. Podchodzi powoli po czym niezauważenie wyłania się z ciemności. Próbujesz się wyrwać. Szarpiesz swoim ciałem na wszystkie strony, w międzyczasie analizując sytuację. Twoja stopa się wykręca. Słyszysz trzask i w mgnieniu oka po twoim ciele przepływa fala bólu. Krzyczysz. Co raz mocniej płacząc, nadal masz nadzieję na wyzwolenie. Z pomocą sprawnej nogi, czując ogromne zmęczenie, wstajesz. Złamana kość ociera o nerwy, niemiłosiernie raniąc cię fizycznie jak i psychicznie. Chcesz podskoczyć, jednak obcy popycha cię na ziemię i na tobie siada. Jej długie włosy, drapią cię po policzku a kościste ciało napiera na plecy. Nagle prawą ręką bierze cię za szyję i uciska. Dusisz się do momentu aż mdlejesz.

Budzisz się. Szczęśliwy, że to był tylko sen, chwytasz za pilot i włączasz telewizor. Nie puszczają nic ciekawego, więc zostawiasz na pierwszym lepszym horrorze, który nie zyskuje twojej sympatii, ale mimo to go oglądasz. Nagle z telewizora wydobywa się cicha kołysanka.....