Koniec

Jej walki na nic się zdawają

A on tylko patrzy

Wysłuchując odchodzi

Bez słowa

Jakoby niemowa

A jednakże on

Zaważa na słowa

Ona w wichrze emocji

Mówi

może zbyt wiele

Może zbyt szlocha

Zbyt dużo wymaga od swego pana

Który sam zagubiony nie szuka żony

Tylko siebie stara się objąć

Pasem zrozumienia

A emocją każe zejść na bok

Biedny książę zagubiony

Nigdy o pomoc nie poprosi

A cierpienia swoje sam znosi

Bo on złudną dumą się unosi