Kopciuszek inaczej.

Zegar wybija północ.

Uciekasz bo czar mija.

Zagapiłaś się, bo magiczna była ta chwila.

Kiedy ty, i on i gwiazdy byliście jednością.

Kiedy obcy patrzyli, na was z zazdrością.

A teraz ty, uciekasz a on cię goni.

Ty biegniesz, a ona ci nesie serce na dłoni.

Kolejna miłosna historia, będzie jak chaosu teoria.

Bo on cie, już nie dogoni.

A ty nie zgubisz bucika.

A zamiast majątu, domem twym jest kamienica.

I patrzy na to, przedstawienie z zapartym tchem ulica.

Bacznie patrząc jak Kopciuszek, traci królewicza.

Bo nie znowu, taka skromna z niej pannica.

Jak nie tego, to innego będzie miała majątku dziedzica.