-

-

Średnia ocena: 5.0  Głosów: 6

Zaloguj się, aby ocenić

Komentarze (23)

  • Dekaos Dondi 30.03.2019
    Oj Zerko4→Ty piszesz nie tylko w mym guście, ale jeszcze inspiracją przywalasz:))
    1→Go-las leży w lesie. Nigdzie nie zerka, bo śpi jak zabity. Atakują go miliony komarów. Robią z żył durszlak. Wysysają całą krew i już nie śpi jak zabity, tylko wysuszony, martwy worek. Jakiś zamyślony jeleń, nadeptuje go w biegu i płoszy ptaki, bo usłyszały odgłos wystrzału purchawki.
    2→Kopiec mrówczy. Robotnice idą po swoje a jakiś chrząszcz, dla nich słoniem.
    3→Mrówki wtranżalają ludzkie zwłoki, ale zaczynają od żył, by zadość uczynić tekstowi.
    4→Budowa piramidy, przez tysiące biednych niewolników, co sobie żyły wypruwają, chociaż niektórzy by woleli wyrwać z Faraona.
    Pozdrawiam→*~*~*
  • 00.00 30.03.2019
    Dekaos Poległam, nie przebiję Twojej wyobraźni. :)
    Obserwuje kiedy zaczną dzielić ze mną ścieżkę, po której często chodzę. Zajmują cienki pas najbliższej strony lasu, gdzie znajduje się mrowisko.
    Pozdrawiam. :)
  • Dekaos Dondi 30.03.2019
    Północ→Ja→ bardziej pasowało do długości mrówki. Było takie... delikatne... zwiewne.
    Jestem jest... ciężkie... nie pasuje do całości - w mym subiektywnym odczuciu.
    Ale tak czy siak, dałbym 5
  • 00.00 30.03.2019
    Dekaos Zastanowię się jeszcze, nie chce fruwać jak chorągiewka na wietrze z tym słowem. Dzięki za podpowiedź. :)
  • Dekaos Dondi 30.03.2019
    Idę do lasu. Może mnie coś zainspiruje, lub nawet spotkam Tyciego Ducha Zerki, kroczącego na ścieżce, z dwoma mrówkami po bokach, co to robią za ochroniarzy. Tyko kurdę, żebym was nie nadepnął, takich małych szkrabów, bo mogę nie zauważyć. Jakby co, to uciekajcie przed butami pod grzyba ||~#~^*^*^~#~||
  • 00.00 01.04.2019
    Dekaos Zacznij pisać bajki dla dzieci. :)
  • Dekaos Dondi 30.03.2019
    Wodę też wysysają rzecz jasna. Bo mutanty to.*
  • Florian Konrad 30.03.2019
    w ostatnim wersie aż się prosi, by zmienić na ,,jestem dla nich" - będzie nie sztucznie, nie patosowo
  • 00.00 30.03.2019
    Florian Matko! Dobrze, sztuczny patos. :)
  • Justyska 30.03.2019
    Mali i duzi, mali dla dużych są niczym mimo ogromnej pracy. Podoba mi się :)
  • 00.00 01.04.2019
    Justyska Dzięki za refleksje siostro. :)
  • xfhc 30.03.2019
    Fajny obrazek
    Ja tam lubię odczytywać dosłownie, więc sobie odczytam dosłownie, ale przyznaję podobało mi się
  • 00.00 01.04.2019
    Xfhc Dzięki i fajnie, że się podobało. :)
  • Pasja 31.03.2019
    Witam
    Nie powtórzę komentarza, ale podam ciekawostkę... Niektóre gatunki mrówek nie budują własnych mrowisk, lecz mieszkają w mrowiskach innych gatunków jako pasożyty. Niebieskie ptaki jak ludzie?
    Pozdrawiam
  • Hypokryta 31.03.2019
    Mrówki, jak mrówki, ale jednak nie wiedzieć czemu, czytając ten wiersz przyszły mi na myśl pewne paskudne ssaki... i to akurat nie z gatunku homo sapiens. Paskudne tylko według naszych ciasnych gatunkowo-zaściankowych norm estetycznych. Golce. Z tego co wiem, to niektóre nawet grają na trąbkach, czy jakoś tak, ale większość prowadzi tryb życia w koloni o strukturze przypominąjącej mrowisko. Kolonia taka rządzona jest przez bezwzględną królową, otoczoną przez jej harem, złożony z kilku samców. Tylko ta grupka może się rozmnażać, pozostała zostaje poddana swego rodzaju chemicznej kastracji - samice nie owulują, a samce mają bardzo niski poziom testosteronu i produkują zbyt mało plemników. Mimo to, ta pozbawiona chemicznie płciowości masa jest podzielona na kasty, podobnie jak u owadów: duże, rosłe osobniki to kasta najwyższa, czyli żołnierze, których zadaniem jest zwalczanie wrogów i wojny z innymi koloniami golców. Nieco słabsze osobniki są przodownikami w tworzeniu korytarzy - kopaczami, mimo, że słabsze od wojowników, są na tyle silne, że są w stanie przegryźć nawet kamień czy nadkruszyć skałę. Za nimi ruszają do tuneli niższe kasty robotników - sprzątacze - które przesuwają łapami urobek do tyłu i wymiatacze - które wyrzucają ziemię na powierzchnię.
    W sumie o golcach można by tak jeszcze długo, bo temat naprawdę ciekawy, a ssaki te są naprawdę wyjątkowe (np. mimo nagiej skóry nie odczuwają bólu, są zmiennocieplne itp.)...

    A co do wiersza - bardzo mi się podobał, choć najpierw przeczytałem go w pierwotnej wersji, z tym niezamierzonym patosem na końcu i ... w sumie do końca nie wiem, która z wersji jest lepsza, bo każda z nich budziła we mnie zupełnie inne skojarzenia. Ta "napatosowana" wysyłała mnie gdzieś na ścieżki myślenia o kruchości życia, jego sensu we wszechświecie, małości ludzkości w oceanie czasu i przestrzeni - przecież istniejemy na tym ziemskim mrowisku ledwie przez chwilę, moment, wręcz niezauważalny w skali choćby od Wielkiego Wybuchu, a przecież przed nami jeszcze miliardy lat, kiedy ludzkości nie będzie - tak mało znaczący jest ten nasz epizodzik istnienia tu i teraz... no właśnie - tu bo to mrowisko przecież wśród mrowia gwiazd w mrowiu galaktyk - zupełnie bez znaczenia... i co z tego, że żuk jest słoniem dla mrówki, golec słoniem dla żuka, a ja słoniem dla golca... małość całej tej cieniutkiej ekosfery na jakiejś łupince wokół przeciętnej gwiazdy - to wyzwalał we mnie ten niechciany czy też niezamierzony patos.
    A bez tego patosu - już o tym nie myślę w ten sposób, już zszedłem z gwiazd z tą skalą i odczytuję wiersz inaczej.
    I co z tego, że inaczej, skoro obie wersje są świetne?
    Tak czy siak - wcześniej nie dałem oceny, teraz ją zostawiam: 5 / 5
  • 00.00 01.04.2019
    Pasja Ciekawe informacje, doczytałem jeszcze w jaki sposób udaje się królowej ominąć barierę zapachową, a czy to niebieskie ptaki? Pewnie jedna z możliwości przetrwania gatunku.
    Dzięki jeszcze raz.
    Pozdrawiam. :)
  • 00.00 01.04.2019
    Hypokryta Dziękuję za obszerny komentarz. Golce widziałam w warunkach hodowlanych.
    Napisałam tak mało, a wywołała sporo przemyśleń, bardzo mnie to cieszy. :)
    Pozdrawiam.
  • yanko wojownik 31.03.2019
    Przy ostatnim wersie się uśmiecham, a wcześniej total powaga, czytam ponownie i to samo - świetny zabieg nawet jak nie zamierzony. Daję pięć za mój uśmiech, za inspiracje dla innych.
  • 00.00 01.04.2019
    Yanko Dzięki i w sumie do końca byłam poważna. Uśmiech i inspiracje są cenne. :)
  • Pan Buczybór 31.03.2019
    Bardzo fajny wiersz. Spokojna obserwacja, refleksja.
  • 00.00 01.04.2019
    Panie Jeszcze nie wyszły ze swojego imperium, ale już za chwilę będą maszerować.
    Dzięki i pozdrawiam. :)
  • Fajny taki przyrodniczy wierszyk, który niby prosty a budzi naprawdę wiele ciekawych skojarzeń i spostrzeżeń.
    Pozdrawiam :)
  • 00.00 01.04.2019
    Maurycy Tak i to jest w tym najlepsze. :)
    Dzięki.

Napisz komentarz

Zaloguj się, aby mieć możliwość komentowania