Korytarz cz.1

Szymkowo to mała wioska na wschodzie Polski. Znajdowała się tam mała szkoła podstawowa licząca stu pięciu uczniów głównie z tej wsi i trzech innych sąsiadujących. Wybudowano ją w latach sześćdziesiątych ubiegłego wieku z powodu wzrastającej wtedy w tamtych okolicach liczby dzieci. Budynek był parterowy i choć na początku nie miał nawet kanalizacji, to był chlubą tamtej okolicy, gdyż to mieszkańcy wsi za zgodą odpowiednich władz go zbudowały. Wszystko było wspaniale przez pierwsze piętnaście lat. W roku tysiąc dziewięćset osiemdziesiątym drugim w budynku wydarzyła się tragedia. Rano, gdy woźny przyszedł, aby otworzyć szkołę w korytarzu, zobaczył powieszonego chłopca. Dostał on się do środka przez niedomknięte okno. Sprawa była o tyle zaskakująca, że był to najlepszy uczeń w szkole i pochodził z jednej z bogatszych rodzin w okolicy, przez sąsiadów uznawany był za wzór chłopca. Gdy na miejsce przyjechała milicja ustalono, że było to samobójstwo, po czym sprawę zamknięto. Jednak rodzina chłopca nie mogła w to uwierzyć i postanowiła o sprawie poinformować komendę główną. Mieszkańcy zaczęli się, że szkoła może przez to zostać zamknięta i stanowczo tego odradzali, ale rodzice chłopca byli zdeterminowani do podjęcia drastycznych kroków. Następnego dnia całą wieś obudził krzyk woźnego. Wszyscy zbiegli się i gdy weszli do budynku, zobaczyli wiszące na korytarzu ciała rodziców chłopaka. Wszyscy od razu uznali, że małżonkowie nie mogli zaakceptować śmierci swojego jedynego syna. Nie wiedzieli, że to dopiero początek.