Krzyczę

Otwieram oczy

I krzyczę

swoją ciszą

Ale przecież nikt

nie słyszy

Krzyczę swoją ciszą

Swoim głosem

Swoim ciałem

Swoją duszą

Krzyczę

Ale przecież nikt

nie słyszy

I ta cisza odbija się echem

w pustce

Która kiedyś miała czelność

mienić się konkretem

Która już dawno

utraciła swój pierwotny kształt

Krzyczę

Zastanawiając się

czy mój głos jest

dostatecznie cichy

By nie musieć się

przed nikim spowiadać